Σπύρος Πολυτάρχου

Ο Σπύρος Πολυτάρχου γεννήθηκε στη Λιβαδειά όπου και μένει. Σπούδασε Φαρμακευτική και Χημικό – Μηχανικό Φαρμάκων. Είναι μέλος της φωτογραφικής λέσχης Λιβαδειάς από την δημιουργία της. Έχει παρακολουθήσει τα μαθήματα του Φωτογραφικού Κύκλου. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις με τη φωτογραφική λέσχη Λιβαδειάς και έχει πραγματοποιήσει ατομική έκθεση στο Κολλέγιο Αθηνών.

Πότε και πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την φωτογραφία;

Έμμεσα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέσω του κινηματογράφου. Ο τεχνικός του σινεμά έτυχε να είναι γνωστός οπότε σχεδόν κάθε βράδυ από μικρό παιδί είχα τη χαρά να νιώθω τη μυρωδιά του φιλμ και να ακούω τον ήχο της μηχανής. Άμεσα, η σχέση αυτή ήρθε πολύ αργότερα αλλά οι φωτογραφίες ήρθαν πολύ γρήγορα γιατί το φωτογραφικό μέσο δεν έκανε τίποτα άλλο από το να “τυπώσει” αυτές τις “αρχέτυπες” εικόνες του σινεμά. Έτσι λοιπόν ο δικός μου “Ζαμπανό” ή το ποδήλατο του Όζου ήταν σχεδόν παρόντα από τα πρώτα φωτογραφικά κλικ.

Από το φιλμ και τον σκοτεινό θάλαμο, στο pc και τα ψηφιακά αρχεία. Οι περισσότεροι φωτογράφοι με την άφιξη της ψηφιακής τεχνολογίας πέρασαν σε αυτή, αφήνοντας ένα πλούσιο υλικό από φιλμ στο “συρτάρι”… Αλήθεια!! ποια είναι η τύχη σήμερα, όλου αυτού του υλικού που έχεις;

Πραγματικά το υλικό που υπάρχει σε φιλμ είναι τεράστιο. Στην αρχή όταν τελείωνε ένα φιλμ τουλάχιστον το εμφάνιζα και αν μου άρεσε κάτι το τύπωνα. Ο χρόνος όμως για έναν ερασιτέχνη φωτογράφο συνήθως είναι περιορισμένος. Οπότε πέρασα στη διαδικασία να αφήνω για την επόμενη την εμφάνιση η και το τύπωμα. Και αυτή η διαδικασία συνεχιζόταν. Κάποια στιγμή έρχεται η ψηφιακή μηχανή και όλα στην κυριολεξία άλλαξαν. Ο σκοτεινός θάλαμος από μαύρος έγινε κατάμαυρος και στα φιλμάκια έπεσε “η σκόνη του χρόνου”. Ίσως στη σύνταξη να ασχοληθώ με αυτά.

Σήμερα πια, μετά την λήψη οι φωτογραφίες επεξεργάζονται στον υπολογιστή μέσα από ιδικά προγράμματα. Ποια είναι η σχέση σου με την ψηφιακή τεχνολογία;

Όχι ιδιαίτερα καλή. Αυτό που μόνο κατάφερα και προς το παρόν αρκεί είναι να μάθω τα του σκοτεινού θαλάμου στο φωτεινό.

Πρόσφατα σε μια παρουσίαση σου, είδα, πως υπάρχουν πολλές φωτογραφικές ενότητες ολοκληρωμένες. Παρόλο αυτά δεν υπάρχει πουθενά η δυνατότητα να δει κάποιος δουλεία σου είτε μέσα από κάποια έκδοση είτε μέσα από το διαδίκτυο. Θα ήθελες να μας πεις κάτι για αυτή σου την επιλογή;

Παλιά είχα site και σχεδόν κάθε μέρα ανέβαζα φωτογραφίες. Κάποια στιγμή όμως “έπιασα” τον εαυτό μου να εξαρτάται από αυτό και να φωτογραφίζω γιατί υπάρχει αυτό. Είχε καταφέρει ακόμα και τη φωτογραφική μου αντίληψη να αλλάξει (τα Like έχουν τις συνέπειες τους). Τώρα εάν θέλω να εκφραστώ ψηφιακά υπάρχει το site της φωτογραφικής λέσχης της Λιβαδειάς που μπορώ και εκφράζομαι μαζί με τα αλλά παιδιά της λέσχης.

Ποια είναι τα θέματα που σε ενδιαφέρει να φωτογραφίζεις;

Ο ομορφότερος σκοτεινός θάλαμος για εμένα ήταν είναι και θα παραμείνει η σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου. Άρα τα θέματα που φωτογραφίζω είναι άμεσα συνδεδεμένα με τις κινηματογραφικές εικόνες.

Ο χώρος που κινείσαι φωτογραφικά είναι η πόλη της Λιβαδειάς ή νιώθεις την ανάγκη να ταξιδέψεις για να φωτογραφίσεις;

Πόσες φορές στη ζωή μας έχουμε νιώσει την αίσθηση της φυγής; Νομίζω ότι η φωτογραφία σε βοηθάει να το κάνεις πράξη, ή τουλάχιστον να προσπαθήσεις να το κάνεις. Τώρα βέβαια με την οικονομικά κρίση που υπάρχει ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο το φωτογραφικό μας μικρόκοσμο.

Με τι εξοπλισμό φωτογραφίζεις συνήθως;

Εξαρτάται από την πρωινή διάθεση. Άλλοτε επιλέγω την ψηφιακή και άλλοτε την αναλογική πάντα όμως με ένα φακό, ή 35mm ή 50mm.

A/M ή χρώμα και γιατί;

Να υπάρχει στη φωτογραφία μου περιεχόμενο και ας έχει μέσα όλα τα χρώματα της ίριδας. Παρόλα αυτά η εικαστική φωτογραφία καθιερώθηκε με το ασπρόμαυρο.

Ποιοι φωτογράφοι σε έχουν επηρεάσει;

Ο ανθρωπισμός του Decarava, η απλότητα του Kertesz και η έντονη εσωστρέφεια του Horsfield.

Πιστεύεις πως η ενασχόληση σου με φωτογραφία σε άλλαξε σαν άνθρωπο;

Η γυναίκα μου λέει πως είμαι λιγότερο νευρικός και περισσότερο ταξιδευτής.

Υπάρχει κάτι που θέλεις να συμπληρώσεις;

Απλά να ευχαριστήσω τη φωτογραφική λέσχη Λιβαδειάς για όλες τις όμορφες στιγμές που περνάμε με τα υπόλοιπα παιδιά γιατί τελικά αυτό είναι που μας γεμίζει τις ψυχές μας. Και δεύτερον να ευχαριστήσω και εσένα Ανδρέα που μας δίνεις τη δυνατότητα να εκφράσουμε τις φωτογραφικές μας απόψεις ηλεκτρονικά.