Κώστας Ορδόλης

ασπρόμαυρη φωτογραφία, παιδί με μάσκα και γυαλιά στέκεται στη μέση ενός υπάιθριου μαγαζιού, πλαστικές καρέκλες
· Παρουσιάσεις Φωτογράφων · Αθήνα · Περιστέρι // Δημοσίευση: 17 Φεβ 2013

παρουσίαση της φωτογραφικής δουλειάς του Κώστα Ορδόλη στους Φωτογραφικούς Παράλληλους

Ο σύλλογος Φωτογραφικοί Παράλληλοι φιλοξενεί την Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013, στις 20:15 τον φωτογράφο Κώστα Ορδόλη ο οποίος Θα παρουσίασει τη φωτογραφική του δουλειά.

Αυτό που έμαθα μετά απο πάρα πολλά χρόνια φωτογραφίας και τα χιλιαδες χιλιόμετρα φιλμ που έχω τραβήξει είναι ότι δεν υπάρχει Ένας τρόπος να διαβάζεις και να τοποθετείς αξιολογικά τη φωτογραφία. Το μ΄αρέσει η το δε μ’αρέσει έχει βέβαια την αξία του η οποία γίνεται ακόμη πιό σημαντική όταν ενώνεται και με άλλα κοντινά μ’αρέσει η δεν μ’αρέσει. Με αυτόν τον τρόπο συγκροτείται μία ομάδα με μία κοινή γλώσσα συννενόησης, με έναν κοινό τρόπο οπτικής επικοινωνίας . Αλλά βέβαια υπάρχουν πολλές ομάδες, πολλές γλώσσες και πολλές οπτικές οι οποίες σημειωτέον ανανεώνονται συνεχώς.

Παρουσιάζοντας τη δουλειά μου θα προσπαθήσω να σας δείξω την προσπάθεια που κάνω όλα αυτά τα χρόνια να μην αποδεχτώ τον ένα τρόπο να βλέπει κανείς τα πράγματα. Μέσα απο τα αλλεπάληλα ταξίδια μου σε Φεστιβάλ και Μήνες Φωτογραφίας προσπάθησα να ανακαλύψω τον τρόπο αυτό που θα με οδηγήσει να αρνηθώ τις παληές φωτογραφικές φόρμες και να δοκιμάσω κάτι που για μένα θα είναι νέο. Το αποτέλεσμα δεν το ξέρω γιατί πάντα θέλω να βρίσκομαι σε μιά διαδικασία αναζήτησης αυτού του, για μένα, νέου το οποίο μπορεί να μην ολοκληρωθεί ποτέ.
Κώστας Ορδόλης

Γεννηθηκα το 1954 στην Καλαμάτα. Μέχρι τα 18 γύρισα όλη την επαρχία.
Ο πατέρας μου ήταν Εφοριακός. Το 1978 τελείωσα την ΠΟΕ. Το 1981 το μεταπτυχιακό μου σε Μαρκετιγκ στον Καναδά. Μετά παντρεύτηκαμε με τη Νίνα που θα είναι συντροφός μου για όλη μου τη ζωή. Το 1986 έβγαλα την πρώτη καλή Α/Μ φωτογραφία στη Μητρόπολη. Το 1991 έκανα την 1η επαγγελματική μου δουλειά στο θέατρο. Απο τότε μέχρι το 1996, πολύ θέατρο, πολλά περιοδικά και ατελείωτα χιλιόμετρα φωτογραφία δρόμου. Το 1999 η 1η μου Έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, μετά στην Μπρατισλάβα και το κουβάρι ξετυλίγεται μέχρι πέρυσι το Μάρτιο με την έκθεση που έκανα στην Ιταλία στο Reggio Emilia . Είναι η μόνη έκθεση που είμαι περήφανος.

Παλαιότερα με ακολουθούσε η Νίνα όπου πήγαινα τώρα με παίρνει μαζί της στα διάφορα φεστιβάλ που είναι συνεχώς καλεσμένη ως επαγγελματίας curator.

Αναγνωρίζοντας ότι οι καιροί έχουν αλλάξει δεν κάνω τίποτα επαγγελματικό πιά. Απο το θέατρο έχω κρατήσει μόνο τη Νέα Σκηνή του φίλου μου Λευτέρη Βογιατζή. Έχω εκδόσει περί τα 6 βιβλία και απο το 1986 δουλεύω στη ΔΕΗ.