Εικόνες με αφορμή τον Ιμπρεσσιονισμό

Το φεστιβάλ ολοκληρώνει για φέτος το πρόγραμμά του με μια μεγάλη ομαδική έκθεση: Εικόνες με αφορμή τον Ιμπρεσσιονισμό.
Μανέ, Μονέ, Ρενουάρ, Σισλέ, Μπαζίγ, Πισσαρό, Ντεγκά καθώς και οι μεταγενέστεροι Σεζάν, Βαν Γκόγκ, Γκωγκέν, Σερά είναι μερικοί από τους εξαιρετικούς δημιουργούς που έγιναν αφορμή και έμπνευση για αυτές εδώ τις φωτογραφίες.

Αναζητούσαν ένα αμεσότερο τρόπο για την απόδοση της λαμπρότητας του φωτός και των χρωμάτων. Επηρεασμένοι από τις τότε νέες έρευνες - ότι το χρώμα δεν είναι φυσική ιδιότητα των αντικειμένων αλλά το φως που αντανακλούν- προχώρησαν πέρα από τα ενιαία φαινομενικώς αναλλοίωτα τοπικά χρώματα.

Κατάφεραν να συλλάβουν την έννοια των φευγαλέων χρωμάτων και να τα αποδώσουν, όπως αυτά εμφανίζονται στη φύση σε μία δεδομένη στιγμή, επηρεασμένα από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες, την απόσταση και τα γύρω τους αντικείμενα.

Άρχισαν ζωγραφίζοντας το νερό, με όλες τις στιγμιαίες αντανακλάσεις του, βλέποντάς τες σαν  χρωματικές πιτσιλιές. Την ίδια διαδικασία ακολούθησαν και σε όλες τις απεικονίσεις τους – από τα κτίρια έως τον ουρανό – αποδίδοντας τις διακυμάνσεις που παρουσίαζε το ανακλώμενο ηλιακό φως με κοφτές πινελιές αμιγών χρωμάτων.

Σιγά - σιγά οι πίνακες έγιναν συνεχείς επιφάνειες καθαρού φωτός, που η φόρμα φαίνεται σαν ένα φως που πηγάζει από μέσα παρά σαν μία συμπαγής μάζα.

Παράλληλα χρονικά με τη γέννηση του ιμπρεσσιονισμού έχουμε τη γέννηση και εξέλιξη της φωτογραφίας. Έχουμε δει αρκετές φωτογραφίες μεταξύ 1860 – 1890 που και ως θέμα και ως ύφος έχουνε αντίστοιχους πίνακες ιμπρεσσιονιστών. Πολλοί φωτογράφοι με τα πενιχρά τεχνικά μέσα της εποχής κάνουν εικόνες με βάση τις διακυμάνσεις του φωτός βασιζόμενοι στην κατεξοχήν ιδιότητα που χαρακτηρίζει το μέσον, το στιγμιαίο.

Εκατόν πενήντα χρόνια μετά, προσπαθήσαμε με τη φωτογραφία σαν μέσο - που έχει εξελιχθεί σε επίπεδα ουτοπίας – να δημιουργήσουμε εικόνες με αφορμή τον ιμπρεσσιονισμό. Εικόνες που να αποδίδουν εκείνο το εξαιρετικό φευγαλέο παιχνίδι με το φως. Ταυτόχρονα οι εικόνες αυτές έχουν και το ύφος και τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής του ιμπρεσσιονισμού με στοιχεία της σημερινής.

Άλλωστε ο ιμπρεσσιονισμός άλλαξε το επί διακόσια χρόνια ακαδημαϊκό επίσημο αίσθημα «περί ωραίου» και απάλλαξε τη μεταγενέστερη δυτική ζωγραφική από αυστηρά προκαθορισμένους κανόνες. Δικαιούνται λοιπόν οι φωτογράφοι μας να δώσουν και «κάτι τικού Οργανισμού του Δήμου Ελευθερίου Κορδελιού «Μελίνα Μερκούρη», Δήμος Ελευθερίου Κορδελιού - Πολιτιστικός Οργανισμός «Μάλλο» μέσα από αυτή τη προσπάθεια. Το αξίζουν.
Φώτης Παλαιολόγος

Συμμετέχουν: Ardita Jatru, Αναστασία Μιχαήλογλου, Γιολάντα Σωτηροπούλου, Δέσποινα Καποδίστρια, Δημήτρης Κουμαρτζιάς, Δημήτρης Παραθυράς, Έλενα Γανδά, Εύη Τεμπελούδη, Κατερίνα Παπαβασιλείου, Κώστας Παρασκευαϊδης, Λιάνα Δημητριάδη, Στέλλα Κουπαράνη

Εγκαίνια: Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου στις 19:00
Σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης