Nine Eyes of Google Street View

Το Street View ξεκίνησε το Μάιο του 2007 για να επιτρέψει στους χρήστες να εξερευνήσουν τον κόσμο μέσα από εικόνες. Εκείνο τον καιρό, η κάλυψη περιοριζόταν μόνο σε πέντε πόλεις των Η.Π.Α.

Αυτή η λειτουργία παρέχει στους χρήστες πανοραμικές προβολές επιπέδου οδού 360° μοιρών οριζόντια και 290° μοιρών κάθετα μέσα στους Χάρτες Google. Η Google συλλέγει αυτές τις εικόνες με τη χρήση ειδικών καμερών και εξοπλισμού που πραγματοποιούν λήψη και ταιριάζουν τις εικόνες με μία συγκεκριμένη τοποθεσία μέσω συσκευών GPS. Μετά τη λήψη των εικόνων, "ράβονται" μεταξύ τους για τη δημιουργία ενός πανοράματος 360°. Τα πρόσωπα και οι πινακίδες κυκλοφορίας αλλοιώνονται πριν την προσφορά των εικόνων και προτού καταστούν ορατές στους χάρτες Google.

Δύο χρόνια μετά, 2009, και ο Jon Rafman εκδίδει το φωτογραφικό δοκίμιο του πάνω στο Google Street View. http://9eyes.tumblr.com/

Απόσπασμα από το δοκίμιο του Jon Rafman:

Ένα χρόνο πριν, ξεκίνησα να συλλέγω screen captures του Google Street View από διάφορα Street View blogs αλλά και από τη δική μου προσωπική αναζήτηση. Το δοκίμιο αυτό απεικονίζει το πώς οι φωτογραφικές μου συλλογές από το Street View αντικατοπτρίζουν τον ενθουσιασμό που ένιωσα εξερευνώντας αυτόν το νέο «εικονικό κόσμο». Ο «κόσμος» που φωτογραφήθηκε από τη Google φαίνεται να είναι πιο ειλικρινής, ξεκάθαρος και διαφανής, κυρίως λόγο της έμφασης στην αβίαστη πραγματικότητα, την απορρέουσα ουδέτερη αντίληψη και καταγραφή. Την ίδια στιγμή, αναγνωρίζω ότι ο τρόπος αυτός φωτογράφισης δημιουργεί ένα πολιτισμικό κείμενο-παραγωγή όπως κάθε άλλο, ένα δομημένο χώρο-κατασκεύασμα του οποίου τους κώδικες και το νόημα, του οποίου ο καλλιτέχνης και ο επιμελητής έχουν την ικανότητα να βοηθήσουν στην οικοδόμηση και αποκρυπτογράφηση του.

Αυτό ακριβώς ο τρόπος καταγραφής του κόσμου μας, αυτή η έντονη σχέση μεταξύ μίας αυτοματοποιημένης φωτογραφικής μηχανής και ενός ανθρώπου που αναζητά ένα νόημα, αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη βιοτική εμπειρία μας. Ως κοινωνικά όντα θέλουμε να είμαστε σημαντικοί, θέλουμε είμαστε σημαντικοί σε κάποιον, θέλουμε να «μετράμε» και είμαστε «μετρήσιμοι», αλλά η μοναξιά και η ανωνυμία είναι η συνήθης κατάστασή μας.

Το Filmmaker magazine (www.filmmakermagazine.com) έχει ένα ωραίο άρθρο με τον τίτλο "FROM ROBERT FRANK TO JEM COHEN TO... GOOGLE" (www.filmmakermagazine.com/blog/2009/08/cartier-bresson-frank-winogrand-c...)