Στέφανος Πάσχος

Ο εικαστικός καλλιτέχνης και φωτογράφος Στέφανος Πάσχος, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους στην Ελλάδα έφυγε από την ζωή την Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017.

Ο Στέφανος Πάσχος γεννήθηκε το 1948 στα Ιωάννινα. Σπούδασε φωτογραφία, κινηματογράφο, συντήρηση έργων τέχνης και πλαστικές τέχνες σε Ελλάδα και Γαλλία. Το 1999 έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο καλλιτεχνικού έργου από το ΙΤΕ. Εργαζόταν ως φωτογράφος διαφημιστικής και εφαρμοσμένης φωτογραφίας και ως καθηγητής στο τμήμα Φωτογραφίας του ΤΕΙ Αθήνας και σε άλλες σχολές (Leica Academy, Esp, Σταυράκου κ.λ.π).

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Αθηνών και μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος.

Η δουλειά του είχε παρουσιαστεί σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε λευκώματα, περιοδικά και τηλεοπτικές εκπομπές πολιτισμού.

Ο Στέφανος Πάσχος που ήταν γνωστός για τους φωτογραφικούς του πειραματισμούς διοργάνωνε τα τελευταία χρόνια εργαστήρια πάνω στη μόδα, το γυμνό, καθώς και εργαστήρια αναλογικής φωτογραφίας πάνω σε ειδικές φωτογραφικές τεχνικές του 19ου αιώνα όπως κυανοτυπίες, πλατινοτυπίες, χαρτιά εμπλουτισμένα με χλωριούχο νάτριο, αλμπουμίνη και διχρωμική γόμα.

Την Κυριακή 8 Ιανουαρίου θα ξεκινούσε νέο εργαστήριο σε συνεργασία με το studio Μελενίκου, (Μελενίκου 31, Βοτανικό). Ένας από τους υπεύθυνους του χώρου, ο Τάσος Σκλαβούνος μας έστειλε κάτι σχετικά με τον Στέφανο Πάσχο.

Από όταν ήμουν μικρός θυμάμαι ότι η φωτογραφία είναι έρωτας, δύσκολος, με πολλή απογοήτευση αλλά και συνάμα ένα θαύμα, δημιουργία. Στα πρώτα μου βήματα έφτιαξα έναν σκοτεινό θάλαμο. Εκεί γνώρισα μέσα από σημειώσεις και τον περιοδικό τύπο τον Στέφανο και ήθελα πολύ να του μοιάσω. Περάσανε τα χρόνια, το είδωλο πάντα υπήρχε, όπου το 2009 σε μια διαφημιστική που δούλευα γνώρισα τον Στέφανο.

Ο άνθρωπος αυτός που ουσιαστικά με «μεγάλωσε» μέσα από το έργο του, ήταν εκεί μπροστά μου. Τα χρόνια πέρασαν, και τον Οκτώβριο του 2016 βρεθήκαμε ξανά σαν κριτές και το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ο δάσκαλος, ο εμπνευστής, ο φίλος ήταν εδώ στο εργαστήρι μας, γεμάτος χαρά, να κινείται ανάμεσα στους μαθητές μου και εγώ να ζηλεύω που δεν είμαι μαθητής, να νιώσω αυτό που νιώθουν αυτοί βλέποντας έναν θρύλο δίπλα τους. Όσοι τον είχαν δάσκαλο καταλαβαίνουν τι εννοώ, εγώ δυστυχώς δεν κατάφερα να τον έχω δάσκαλο, αλλά κατέληξα να τον έχω, έστω και για λίγο, συνεργάτη και πάνω από όλα φίλο.

Ένα ποτήρι κρασί για σένα, από αυτό που μου έφερες την Πέμπτη φίλε

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017, στις 13:00, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.

Η συντακτική ομάδα του Fmag εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια προς την οικογένεια του φωτογράφου.