Michael Wolf "street" projects

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο στο Wired-RawFile σχετικά με δύο φωτογράφους που έχουνε πειραματιστεί με το Google Street View, τους Jon Rafman και Michael Wolf. Έχουμε αναφερθεί παλαιότερα στο fmag για το project του Rafman, Nine Eyes of Google Street View.

Το θέμα που αναλύει ο αρθρογράφος είναι η πνευματική ιδιοκτησία των φωτογραφιών που ανήκουν στη συλλογή-projects των δύο φωτογράφων και κατά πόσο οι φωτογραφίες αυτές και το σύνολο τους αποτελούν έργο τέχνης. Κάποιες φωτογραφίες είναι ίδιες με διαφορετικό crop. Επίσης και οι δύο φωτογράφοι απλά συλλέγουν φωτογραφίες μίας μηχανής που λειτουργεί αυτόνομα και "τυχαία". Ο ένας επεμβαίνει κάνοντας crop.

Ο Wolf υποστηρίζει ότι συλλέγει και κόβει (crop) φωτογραφίες με θέμα την αντίδραση των ανθρώπων στη φωτογραφική μηχανή της Google και αυτό διαφέρει σημαντικά με το έργο του Rafman, ο οποίος συλλέγει με σκεπτικό τις τυχαίες εκπλήξεις που προσφέρει η μηχανή Google Street View.

Ο ίδιος ο Rafman αναφέρει τη συλλογιστική του στο προηγούμενο άρθρο.

Το άρθρο διευρύνεται στο κατά πόσο η "συλλογή" και μεταποίηση αυτή μπορεί να θεωρηθεί αυτόνομα και στο σύνολο καλλιτεχνικό έργο, το οποίο μπορεί να χρήζει και νομικής (διανοητική ιδιοκτησία) προστασίας. Παρομοιάζει τα projects αυτά με τα "Readymades of Marcel Duchamp". Ο Marcel Duchamp έπαιρνε αντικείμενα μαζικής παραγωγής και μετατοπίζοντας, μεταποιώντας ή απλά υπογράφοντας τα και τα ονόμαζε τέχνη.

Ο φωτορεπόρτερ Alan Chin, σχολιάζοντας παρόμοιο project του Mishka Henner με τον τίτλο No Man’s Land εκφράζει μία άποψη που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει και τα έργα των Rafman και Wolf:

"Το Google Street Views είναι ένα εργαλείο πλοήγησης, ένα εκπαιδευτικό εργαλείο. Δέχομαι ότι σίγουρα μπορεί να αποκαλύψει πολλά για μία τοποθεσία - γεγονός σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εάν εσείς σαν καλλιτέχνης δείχνετε ιδιαίτερη βαρύτητα και ενδιαφέρον για το γεγονός και την τοποθεσία αυτή, τότε πηγαίνετε εκεί και φωτογραφήστε. Οι μετά-μοντέρνοι και μετά-οτιδήποτε "πολίτες του ψηφιακού κόσμου" που ανήκουν στο χώρο της τέχνης, ακαδημαϊκοί και μη, λατρεύουν αυτές τις χαζομάρες. Σε καμία περίπτωση όμως τα project αυτά δεν έχουν σχέση με το να βρίσκεσαι εκεί πραγματικά και να δουλεύεις ένα φωτογραφικό δοκίμιο"

Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι ότι και οι δύο φωτογράφοι εργάστηκαν πάνω στην ιδέα τους ως επιμελητές. Σαν σύνολο - θεματικές ενότητες στην περίπτωση του Wolf και Henner - αποτελούν προϊόν διάνοιας, αλλά αμφιβάλλω εάν το crop και τα δίπτυχα ανάγουν την κάθε φωτογραφία ξεχωριστά σε έργο τέχνης. Την "καλλιτεχνική" αξία και ποιότητα δεν είμαι σε θέση να την κρίνω, ομολογώ όμως ότι εξεπλάγην από τις "αποφασιστικές στιγμές" που αιχμαλώτισε η κάμερα του Google Street View.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε

• ο Michael Wolf χωρίζει σε ενότητες τον πειραματισμό του (μενού Projects). Αρχικά σας οδηγώ στο Paris Street View και σε αντίστοιχες εκθέσεις του στο Άμστερνταμ και Παρίσι.
• το project (σε διαρκή εξέλιξη) του Jon Rafman εδώ:
  http://9eyes.tumblr.com/

και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.