Βγάζω φωτογραφίες γιατί δεν έχω μνήμη

Την Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Megaron Plus, πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μια πολύ ιδιαίτερη εκδήλωση-ομιλία από τον Christopher Makos με τίτλο "Βγάζω φωτογραφίες γιατί δεν έχω μνήμη".

Ελληνοαμερικανός στην καταγωγή ( οι παπούδες του ήταν Έλληνες, που εγκαταστάθηκαν στο Λόουελ της Μασαχουσέτης, τη δεκαετία του ’20) ο Christopher Makos γεννήθηκε το 1948, στο Λόουελ, μεγάλωσε στην Καλιφόρνια και έφτασε στη Νέα Υόρκη, στα τέλη του ’60. Όπως λέει ο ίδιος: «Ήμουν χίπι, συνάντησα κάποιον, που θα διέσχιζε τη χώρα με μια Mustang, και είπα: γιατί όχι;  Δεν είχα κανένα σχέδιο ή φιλοδοξία. Όλη η ζωή ήταν η στιγμή....και είναι ακόμα».

Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Παρίσι και εργάστηκε ως μαθητευόμενος δίπλα στον Man Ray, για τον οποίο αναφέρει: «Μου δίδαξε να εμπιστεύομαι τις αρχικές  εντυπώσεις».

Η Νέα Υόρκη του ’70 ήταν η σκηνή μιας μοναδικής δημιουργικής έκρηξης. Ο Makos εντάχθηκε στο σκηνικό αυτό και δημιούργησε «ένα οπτικό μανιφέστο της εποχής» σε συνδιασμό με τη δική του σχέση με την κυρίαρχη, ακατέργαστη  καλλιτεχνική θεώρηση της δεκαετίας εκείνης. Απαθανάτησε με τον προσωπικό του, μοναδικό τρόπο την καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης από το 1970 και μετά, την πανκ και ροκ σκηνή του ’80 και ’90 στην Αμερική, αλλά και την αρχιτεκτονική και καλλιτεχνική σκηνή ευρωπαϊκών πόλεων.

Με την δημοσίευση  του βιβλίου του με τίτλο "White Trash" το 1977, ο Makos χαρακτηρίστηκε ως ο φωτογράφος που κατέγραψε την σύγκλιση της μεσοαστικής τάξης και του underground, εξιστορώντας κατά γράμμα την punk και underground -ή στα πέριξ αυτών- σκηνή όπως αυτή "ενηλικιώνοταν" στου δρόμους της Νέας Υόρκης, περιλαμβάνοντας πορτραίτα διάσημων ονομάτων όπως Andy Warhol, Tennessee Williams, Halston, John Paul Getty III, Mick Jagger, David Bowie, Grace Jones, Patti Smith, Richard Hell, Tom Verlaine,  Alice Cooper, Iggy Pop, Zandra Rhodes, Divine, Lance Loud, Marilyn Chambers.

Συνδέθηκε στενά με τον Andy Warhol (ο οποίος έτρεφε βαθύ θαυμασμό για τον Makos,τον είχε μάλιστα χαρακτηρίσει ως τον πιό μοντέρνο Αμερικανό φωτογράφο), τον Jean Michel Basquiat, τον Keith Haring, που έβαλαν την υπογραφή τους σε εκείνη τη θύελλα δημιουργικότητας, ενώ και  ο ίδιος υπήρξε αφετηρία πολλών εξελίξεων στη σκηνή της σύγχρονης αμερικανικής τέχνης.

Έγινε διάσημος, φτιάχνοντας πορτρέτα με αμεσότητα, χαρακτηριστική εκείνου του μποέμ ρεύματος που «σε έσπρωχνε να είσαι διαφορετικός, να μη φοβάσαι αυτό που είσαι».

  Έζησε όλη του τη νεοϋορκέζικη ζωή ως μποέμ στο Γουέστ Βίλατζ, από όπου περιφέρεται στην πόλη μόνο με ποδήλατο και καταγράφει με τον φακό του την εξέλιξή της.

«Δεν είμαι αισθηματίας. Με ενδιέφερε πάντα να ζω τη στιγμή και εξακολουθεί να με ενδιαφέρει. Πηγαίνω, όπου πηγαίνουν τα πράγματα». Έτσι περιγράφει τον εαυτό του ο διακεκριμένος Ελληνοαμερικανός φωτογράφος.

Οι φωτογραφίες του έχουν εκτεθεί σε γκαλερί και Μουσεία κι έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Είναι συγγραφέας πολλών σημαντικών βιβλίων, στα οποία συγκαταλέγονται και τα  «Andy Warhol in China: The photographs of Christopher Makos» (2007) και «Christopher Μakos polaroids» (2009). Περισσότερα από 100 Μουσεία στον κόσμο έχουν συμπεριλάβει τις φωτογραφίες του στις μόνιμες συλλογές τους και πολλοί συλλέκτες αγοράζουν φωτογραφίες του για τις ιδιωτικές τους συλλογές (Μάλκολμ Φορμπς, Πέδρο Αλμοδόβαρ, Τζιάνι Βερσάτσε κ.ά.).

Στα 66 του χρόνια, διατηρεί μια νεανική γοητεία,και μια απίστευτη ενέργεια εμφανέστατη σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας του, όπου ενώ παρουσίαζε το έργο του, διέκοπτε για να συζητήσει και να αστειευτεί με το κοινό, σχεδόν με τρόπο αποδομητικό για το ίδιο του το έργο, αναδεικνύοντας ως ακόμη σημαντικότερη την εγγενή και συνεχόμενη ανάγκη για επικοινωνία ' την ίδια ανάγκη του ''ομαδικού'' πνεύματος που διαδραμάτισε άλλωστε καταλυτικό ρόλο στην εποχή εκείνη της Νεοϋορκέζικης δημιουργίας.  

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε και ο στενός συνεργάτης του Paul Solberg με τον οποίο πάνω από μια δεκαετία συνεργάζεται δημιουργώντας φωτογραφικά δίπτυχα τα οποία υπογράφουν ως Hilton Brothers.

Η διάλεξη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Megaron Plus του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών σε συνεργασία με την Πρεσβεία των ΗΠΑ, με συντονιστή τον καλλιτέχνη και ποιητή Δημοσθένη Αγραφιώτη.