Μια στιγμή Εξόργισης
Ήταν ένα ζεστό απόγευμα του 1962, όταν η Diane συνάντησε τον Colin. Είχε ήδη παρατήσει τη διαφήμιση και το είχε γυρίσει στην ανεξάρτητη φωτογραφία, αναζητώντας τα θέματά της στο "περιθώριο" της Αμερικανικής κοινωνίας. Ήταν πλέον ελεύθερη να εκφραστεί.
Child with a toy hand grenade in Central Park, N.Y.C., @ Diane Arbus, 1962
"Τελείωνε! Πάρε τη φωτογραφία τώρα!" της είπε εξοργισμένος ο Colin, όταν εκείνη, κρατώντας την αγαπημένη της rolleiflex, άρχισε να τον κουράζει γυρίζοντας γύρω-γύρω του ασταμάτητα, ψάχνοντας την κατάλληλη γωνία, την κατάλληλη στιγμή, τον κατάλληλο λόγο να πατήσει το κουμπί. Η εξόργιση του Colin δεν κράτησε πολύ. Άλλωστε, ήταν μια θαυμάσια μέρα, και η Diane τον έκανε συνεχώς να γελάει. Μερικά χρόνια αργότερα όμως, όταν είδε τη φωτογραφία του να κρέμεται σε διάφορα σημεία του πανεπιστημίου που σπούδαζε, εξοργίστηκε τόσο πολύ, που έκανε αρκετό καιρό να το ξεπεράσει. Κάποιος συμφοιτητής του, βρήκε την εικόνα σε ένα περιοδικό, και αφού την αντέγραψε πολλές φορές, τη μοίρασε στους τοίχους, έτσι για πλάκα. Ο Colin είχε εξοργιστεί με την πράξη αυτή. Περισσότερο όμως εξοργίστηκε με την Diane που τον έκανε να αισθάνεται ο περίγελος του κόσμου, το ισχνό ξανθό ναυτάκι που ετοιμάζεται να εκραγεί. Δεν μπορούσε να της ζητήσει το λόγο όμως. Εκείνη είχε ήδη αυτοκτονήσει. Χρόνια αργότερα, ο Colin άλλαξε γνώμη κι αγάπησε αυτή τη φωτογραφία που, εκ πρώτης, μοιάζει να πραγματεύεται την ένταση της παιδικής ηλικίας και της ανεπεξέργαστης, ενστικτώδους βίας.
Για χάρη του Colin Wood, η Diane Αrbus κατανάλωσε ένα ολόκληρο 12ρι φιλμ. Η στάση Νο8 όμως ήταν αυτό που έψαχνε, αυτό που ήθελε ή μήπως αυτό που φοβόταν; Έλεγε συχνά ότι μπορούσε να κατανοήσει το χρόνο και τον κόσμο διαισθητικά. Το μύριζε στην ατμόσφαιρα, το έβλεπε στις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Ο θανάσιμος κίνδυνος σφιχταγκαλιασμένος με την άγνοια κινδύνου, ερωτοτροπούσαν πίσω από την παιδική αφέλεια μιας κοινωνίας που, μέσα στο ψυχροπολεμικό κλίμα της δεκαετίας του 60', έβλεπε παντού λουλούδια και τραγουδούσε μπαλάντες γεμάτες απαστράπτον τες στίχους αγάπης και κατανόησης. Κι ο μικρός Colin, εκείνο το ζεστό απόγευμα στο Central Park, έμελλε να γίνει o εκπρόσωπος μιας ολόκληρης γενιάς που δεν έλεγε να καταλάβει ότι τα όπλα κάνουν τζιζ, ακόμα κι αν τους βάλεις ένα τριαντάφυλλο στην κάνη...