Pleasure

Με βάση το σύγγραμμα του Ιταλού φιλόσοφου Giacomo Leopardi (1798-1837), H Θεωρία της Ηδονής, δημιουργήθηκε η ιδέα καταγραφής και εξέτασης της ιδέας της «απόλαυσης» η οποία αποτελεί κύριο ζητούμενο της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου ανά τους αιώνες. Όμως η διττή της φύση και η υπερβολή -σε σχέση με αυτήν- την καθιστά παγίδα της ίδιας της φύσης του ανθρώπου.

Ο Leopardi γράφει με προφητική διάθεση, «αγγίζοντας» θέματα της συγχρονικότητας:
«Σε αυτή τη ζωή η πιο βέβαιη ηδονή είναι η μάταιη ηδονή των ψευδαισθήσεων». Και πιο κάτω παρατηρεί «Οι αυταπάτες, μολονότι υποβαθμίζονται και καταγγέλλονται από τη λογική, εξακολουθούν ωστόσο να υπάρχουν στον κόσμο και συνιστούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής».

Δεδομένου ότι στην σημερινή κοινωνία της κατανάλωσης η πραγματικότητα ορίζεται από τα simulacra (την, κατά τον Γάλλο φιλόσοφο J. Baudrillard, σύζευξη της πραγματικότητας με την εικόνα της), πόσο πραγματική μπορεί να είναι η απόλαυση; Πως ορίζεται; Και κατά πόσο ο υποκειμενικός παράγοντας μπορεί να υποστηρίξει τις εκφάνσεις της;

Επτά εικαστικοί καλλιτέχνες προβάλλουν και ασκούν κριτική στο «προσωπείο» της απόλαυσης και στα όρια μεταξύ της ουσιαστικής έννοιας αυτής και της θεατρικότητας που τη συνοδεύει ενίοτε.

Παράλληλα παραθέτουν αντι-προτάσεις ως προς την πλαστή υπόσταση της, οι οποίες μπορεί ν’ απορρέουν από την ίδια τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση ή από την έννοια της συλλογικότητας μέσα στην ίδια την κοινωνία.

Οι συνειρμοί και οι συσχετισμοί οι οποίοι δημιουργούνται ανάμεσα στα έργα της έκθεσης, αποτελούν την αφορμή για προβληματισμό ως προς τα ζητήματα της απόλαυσης και των υποκειμενικών διαστάσεων της ηδονής.

Συμμετέχουν:
Γιάννης Μαλεγιαννάκης, Τερέζα Παπαμιχάλη, Νίκος Παπαδόπουλος, Λίλα Πολενάκη, Θοδωρής Προδρομίδης, Δάφνη Ρόκου, Βασιλεία Στυλιανίδου