Μαρόκο

Ο Βασίλης Αρτίκος παρουσιάζει στο Avant Garde (Ραζή Κότσικα 15, στον Πεζόδρομο Ι.Π. Μεσολογγίου) την έκθεση φωτογραφίας τού με θέμα το Μαρόκο.

Τριάντα μοναδικά έργα του καταξιωμένου φωτογράφου θα βρίσκονται στον εναλλακτικό πολυχώρο του Avant Garde από τις 23 Μαρτίου μέχρι και τις 18 Απριλίου 2012.

Ηράκλειτος (απόσπασμα 54 ) > " Αρμονίη αφανής φανερής κρείττων" (Η αφανής αρμονία είναι καλλίτερη από τη φανερή).
Από εκεί προέρχεται ο μεταγενέστερος και o πιο εκλεπτυσμένος πλατωνικός δυϊσμός,ο οποίος διαχωρίζει το φαινομενικό κόσμο από το αληθινό,αν και αόρατο, βασίλειο των μορφών που κρύβονται πίσω του.
Ο Ηράκλειτος επίσης είπε (αποσπ.123) «Φύσις δε κρύπτεσθαι φιλεί» ( Η φύση αγαπά να κρύβεται).

Ο Βασίλης σπούδασε μαθηματικά που από τους αρχαίους χρόνους ήταν πάντα τα κλειδιά που πάσχιζαν ν’ ανοίξουν τις πιο πάνω κλειδωνιές κι άλλες πολλές του σύμπαντος και του ανθρώπου τέτοιες. Η σπουδή του αυτή είναι καθοδηγητική του ματιού του πριν τη μηχανή και μετά την καρδιά του.
Το να γράψω πρόλογο σ’ ένα φωτογραφικό υλικό που δεν το χρειάζεται, δεν σημαίνει παρά απάντηση στο ερώτημα του φίλου μου «πώς τις βλέπεις;» κι αυτό κάνω όσο πιο σύντομα μπορώ χωρίς να ξέρω ποιόν θα ωφελήσει, καθώς κάθε ματιά του καθενός κι άλλη γωνιά, κι άλλη προβολή κόσμων και νοημάτων.
Μια σελίδα πριν από αυτές που βλέπουμε και μια μετά, το Μεσολόγγι κι ο ευρύτερος τόπος του, αναχώρηση κι επιστροφή στα ταξίδια του, μια σταθερά για την όποια σύγκριση, την όποια αναγωγή σε σκέψεις.
Είδα λοιπόν μέσα από σένα έναν κόσμο ασπρόμαυρο, χωρίς την κλασσική εναλλαγή του μαύρου με το άσπρο, αλλά το άσπρο μες το μαύρο και το αντίθετο, με μια αποδοχή του σκοταδιού και του φωτός, και μια ισορροπία που μοιάζει ειρήνη μεταξύ τους, και μια αφοσίωση να περιγράψουν αυτό που τάχθηκαν.
Είδα χρώματα που αχνίζουν γη, την εκεί γη που παραλλάσσει της δικής μας σε μορφή μονάχα, και κάπου μου θύμισαν το «βασιλιά», το κόκκινο μικρό με τις βουλίτσες έντομο, που συντροφεύει τις παιδικές μας μνήμες, και σ’ όλα τα πλάνα κάδρα ζωγραφικής, με την έννοια του μη εγκλωβισμού του χρόνου, που καμιά φορά δεν αποφεύγει η φωτογραφία.
Ταξίδεψα με τις καμήλες σου σε μιαν έρημο, που έρημος δεν είναι, και η γεωμετρία σου φόντο αντίληψης των διαρκώς κινουμένων μορφών σου σε μια προοπτική, σε ένα σκοπό που βρίσκεται πίσω απ’ τις πύλες σου, τις πόρτες τις ορατές κι αόρατες, τον ορίζοντα που κρύβεται και δεν κρύβεται, και τις αντιθέσεις αρσενικού και θηλυκού, παιδιών και γέρων, πολιτισμών και ιστοριών, και χρόνων μες τους χρόνους και τέλος είδα μια αξιοπρέπεια μέσα απ την ένδεια και μια ελπίδα στα μάτια των παιδιών και την υπέρβαση στο φωτεινό τους βλέμμα. Αυτά είδα Βασίλη. Καλοτάξιδα τα φωτοπαράθυρά σου.
Δημήτρης Β. Παπαθέου

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Παρασκευή 23 Μαρτίου και ώρα 20:30