έκθεση φωτογραφίας της Δήμητρας Ερμείδου στο πλαίσιο της Photobiennale
Επιχειρώντας να διερευνήσει αυτό που θα ορίζαμε ως φυσικό τόπο της τέχνης, η Δήμητρα Ερμείδου φωτογραφίζει εκθεσιακούς χώρους σε χρόνο που αυτοί δεν φιλοξενούν κάποια έκθεση. Χώροι οι οποίοι σε άλλες περιπτώσεις είναι γεμάτοι έργα τέχνης, οποιαδήποτε μορφής, εμφανίζονται εδώ απογυμνωμένοι, άδειοι, χωρίς καμιά ένδειξη «τέχνης», παρά μόνο με ορισμένα υπολείμματα από περασμένες εκθέσεις: σπασμένα γυαλιά, κορνίζες χωρίς περιεχόμενο, κενά κάδρα στους τοίχους, ξεχασμένες λεζάντες, εγκαταστάσεις που τώρα πια δεν σημαίνουν κάτι. Κι όμως, οι αίθουσες τέχνης με τις κατάλληλες παρεμβάσεις μετατρέπονται για ορισμένα χρονικά διαστήματα σε τόπους οργανωμένους, καλοστημένους, που προωθούν την τέχνη με τον καλύτερο τρόπο και την καθιστούν ένα αξιοσημείωτο θέαμα. Αυτοί οι εκθεσιακοί χώροι είναι που αποτυπώνει με το φακό της η Δήμητρα Ερμείδου, χώροι πραγματικοί και χώροι ψευδαισθήσεων, διαχρονικοί και πρόσκαιροι, προσβάσιμοι και κλειστοί, πολυσύχναστοι και ερημωμένοι, χώροι που υπάρχουν στο χρόνο με διαφορετική μορφή κάθε φορά.
Δήμητρα Ερμείδου
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με καθηγητή τον Α. Θεοφυλακτόπουλο. Στο πλαίσιο των σπουδών της έλαβε μέρος στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Pictor, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Έργα της ανήκουν στη BALA Collection, στη συλλογή ACG του Αμερικάνικου Κολεγίου Ελλάδας και σε ιδιωτικές συλλογές στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
«Οι τόποι που ζήσαμε δεν υπήρξαν πραγματικά - ήταν κυρίως μέσα μας. Εικόνες, μυρωδιές, αισθήματα και μνήμες.
Ο τόπος είναι η σκακιέρα όπου παίζεται το παιχνίδι ανάμεσα στο χρόνο και τους ανθρώπους. Σε αέναη αλλαγή κι ας είναι ο ίδιος πάντα. Απέραντος κι ας τον κλείνουμε με σύνορα.
Ζούμε ο ένας δίπλα στον άλλο, όμως ο τόπος του καθενός είναι αλλού.
Ο τόπος που ονειρευόμαστε είναι μια φυγή από τον ίδιο μας τον εαυτό.»
Δήμητρα Ερμείδου
Εγκαίνια: 27/04, 20:00