Μουσική και Μουσικοί
ανοιχτό κάλεσμα για συμμετοχή σε ομαδική έκθεση φωτογραφίας από το doc4life
Ο συνεταιρισμός παραγωγής και προώθησης οπτικοακουστικού υλικού doc4life, απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα σε φωτογράφους, για τη συμμετοχή τους σε ομαδική έκθεση φωτογραφίας, με θέμα «Μουσική και Μουσικοί». Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο παραγωγής σειράς θεματικών εκθέσεων, με στόχο την ανάδειξη και στήριξη της σύγχρονης ελληνικής φωτογραφικής τέχνης.
Σε κάθε θεματική έκθεση μπορούν να λαμβάνουν μέρος ερασιτέχνες κι επαγγελματίες φωτογράφοι. Τα έξοδα της έκθεσης θα καλύπτουν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες φωτογράφοι με το συμβολικό ποσόν των 15 € για κάθε συμμετοχή.
Η έκθεση θα παρουσιάζεται στον χώρο του doc4life (Δυαλέων 15, Γκάζι, 1ος όρ.) και ο συνεταιρισμός θα αναλαμβάνει την οργάνωση, προώθηση και προβολή της έκθεσης. Οι συμμετοχές και τα βιογραφικά των φωτογράφων για την πρώτη έκθεση θα πρέπει να σταλούν μέχρι 6 Μαρτίου, στο e-mail: events@doc4life.net
Πληροφορίες: 215 54 08 478
Διάρκεια πρώτης έκθεσης: Δευτέρα 11 Μαρτίου έως Σάββατο 30 Μαρτίου
Λίγα λόγια για το θέμα της πρώτης έκθεσης: «ΜΟΥΣΙΚΗ και ΜΟΥΣΙΚΟΙ»
Η μουσική ως τέχνη πνευματικής ενόρασης και ανάπτυξης της ανθρώπινης ψυχής, ως κοινωνική λειτουργία. Η κοινή γλώσσα μουσικής και εικόνας, η καθημερινή σύνδεση ανθρώπου και ήχων, μελωδίας, δονήσεων. Οι μουσικοί στον δρόμο, στην σκηνή, στο εργαστήρι τους, αυτοσχεδιασμοί και δονήσεις που γίνονται εικόνα. Η μουσική που ψυχαγωγεί, θεραπεύει, εκπαιδεύει. Η τεχνολογία, τα ρεύματα, οι μουσικοί που επιμένουν, αντιστέκονται, υπάρχουν. Και βέβαια όλοι εμείς που ακούμε, βλέπουμε και «ταξιδεύουμε» μαζί τους: φως και σύνθεση, τόνος και ρυθμός, αλληλεπίδραση οπτικών και ηχητικών διεργασιών.
* Όταν ο Καντίνσκι άκουσε το Λόενγκριν του Βάγκνερ, άλλαξε η σχέση του ανάμεσα στα χρώματα και τους ήχους και η συνήχηση εικαστικής και μουσικής εμπειρίας, θα ήταν πια το θεμέλιο της τέχνης του:
«Τα βιολιά, οι χαμηλές νότες του βαθύφωνου και κυρίως τα πνευστά ενσάρκωναν συμπυκνωμένη την ώρα του δειλινού, για μένα τότε.
Είδα όλα τα χρώματα που είχα στο νου μου.
Άγριες, σχεδόν παράφορες γραμμές διαγράφονταν μπρος μου.
Δεν τόλμησα να χρησιμοποιήσω την έκφραση ότι ο Βάγκνερ είχε ζωγραφίσει μουσικά την «ώρα μου. Αλλά συνειδητοποίησα πως η τέχνη είναι γενικά πιο δυνατή απ' ότι νόμιζα και ακόμα πως η ζωγραφική μπορεί να αποκτήσει τόση δύναμη όση και η μουσική»