Christina Michalis - Arthur Ou - Alexandros Tzannis

Η Γκαλερί Ελένη Κορωναίου παρουσιάζει για πρώτη φορά έργα των καλλιτεχνών, Christina Michalis, Arthur Ou και Αλέξανδρου Τζάννη.

Η Christina Michalis γεννήθηκε το 1974 στο Μπόμπλινγκεν της Γερμανίας, ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Στην παρούσα έκθεση θα παρουσιάσει μια σειρά αφαιρετικών έργων σε καμβά και σε πολυκαρμπονικά πλαστικά πάνελ. Η διαδικασία δημιουργίας των έργων είναι αρκετά αυθαίρετη και αφήνεται κυρίως στο τυχαίο. Σε αυτήν δεν εμφανίζονται δεξιοτεχνίες, αντιθέτως οτιδήποτε μπορεί να γίνει τέχνη, παρόμοια με ένα Trompe l'œil, μέχρι το έργο να μην διαφέρει από ένα καθημερινό αντικείμενο. Τα όρια διαλύονται. Η δημιουργία του έργου μοιάζει με το πάγωμα μιας εικόνας σε στιγμιότυπο ταινίας, βρίσκεται δηλαδή σε ασταμάτητη διαδικασία, η οποία διακόπτεται ξανά και ξανά. Πολύ σημαντικό στην δουλειά της Michalis είναι η απελευθέρωση του πίνακα από το πλαίσιο και η απομάκρυνση του από τον κλασικό φορέα της εικόνας. Το έργο γίνεται αντικείμενο, το οποίο δεν διαφοροποιείται από τον χώρο. Ο χώρος, το φως και το έργο συνδέονται μεταξύ τους σε ένα υλικό επίπεδο. Αναφορές στην ζωγραφική προκύπτουν από την εφαρμογή χρωμάτων πάνω στον καμβά και την ίδια στιγμή αναιρούνται από την βιομηχανική επιφάνεια. Mέσω των αντανακλάσεων πάνω στο πλαστικό πάνελ και το παιχνίδι τους με τα χρώματα, το φως και τις σκιές, προκύπτει συνέχεια μια νέα αντιληπτή εικόνα. Ο καμβάς, το πλαστικό πάνελ και το χρώμα παραθέτουν την ζωγραφική.

O Arthur Ou γεννήθηκε το 1974 στο Ταϊπέι, ζει και εργάζεται στην Νέα Υόρκη. Είναι γνωστός κυρίως ως φωτογράφος (πρόσφατα έγινε διευθυντής του φωτογραφικού τμήματος στο Parsons New School for Design, Νέα Υόρκη), όμως οι εικαστικές του αναζητήσεις επεκτείνονται πέρα από την φωτογραφική διαδικασία στην ζωγραφική την γλυπτική και τις εγκατάστασεις. Χρησιμοποιεί την φωτογραφία μέαα στο πλαίσιο αυτών των διαφορετικών εικαστικών μέσων, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τον μοντερνισμό, την αφομοίωση, την ιστοριογραφία και το ντοκουμέντο. Στην τωρινή έκθεση θα παρουσιάσει ζωγραφικά έργα και μια σειρά από ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Τα αφαιρετικά ζωγραφικά του έργα περιέχουν υλικές αναφορές στην φωτογραφία που φανερώνουν τη σύνδεση με το ευρύτερο σώμα της δουλειάς του Ou. Παρουσιάζονται σε δίπτυχα και κάθε καμβάς είναι τεντωμένος πάνω σε ένα πλαίσιο με μια διακριτική εγκοπή στην επάνω δεξιά γωνία, μιμούμενη τις εγκοπές των ταινιών φιλμ. Οι αργυροειδείς επιφάνειες, οι οποίες ταλαντεύονται σε τόνο και ανακλαστικότητα καθώς κινείται κανείς στον χώρο ή καθώς αλλάζει το φως στη διάρκεια της ημέρας, χρωστούν τις ιδιότητές τους στον silver halide, ένα επίστρωμα που χρησιμοποιείται στην αναλογική φωτογραφία. Ο Ou επεξεργάζεται τις ζωγραφικές επιφάνειες αναμιγνύοντας σκόνη ώστε να δημιουργήσει υφή και εφαρμόζωντας ακρυλικό με αερογράφο σε ζεστό ροζ και κίτρινο. Το αποτέλεσμα είναι ένα πεδίο σύγχυσης, το χρώμα είναι αμυδρά αισθητό και τα δύο ενισχύουν την αιθέρια ποιότητα του silver halide.

Ο Αλέξανδρος Τζάννης γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Στην τωρινή έκθεση θα παρουσιάσει μια νέα σειρά επιτοίχειων κεραμικών γλυπτών (κεραμικά επισμαλτωμένα πλακάκια), στα οποία επεξεργάζεται εικόνες από το αστικό τοπίο της αθήνας όπως πεζοδρόμια, κάδους, κτήρια και άλλα «σχήματα» και φόρμες της σύγχρονης πόλης. Τα έργα μέσα από την αφαιρετική διαδικασία κρατούν τις ακαδημαϊκές αρχές της γλυπτικής, συνδυάζοντας μια μετα-φουτουριστική αισθητική με έναν goth ρεαλισμό. Σύμφωνα με τον Τζάννη: «Όλα αυτά αποτελούν αυτοβιογραφικές σημειώσεις από τις εντυπώσεις μου από το αθηναικό τοπίο.
Στιγμές που λειτουργούν ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον, δημιουργώντας μια ανάμικτη ατμόσφαιρα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, χωρίς αίσθηση του χώρου και του χρόνου, όπως στα βιβλία του Italo Calvino. Χρησιμοποιώντας αντιθέσεις μεταξύ υψηλής και χαμηλής ποιότητας, κομψότητας και αγριότητας, της απλότητας της γης και την αστικότητα, το έργο μου λειτουργεί σαν καλειδοσκόπιο του κόσμου φτιάχνοντας γέφυρες και ενώνοντας αρχαία με μοντέρνα και φουτουριστικά στοιχεία. Αυτές οι πρακτικές αναγκάζουν τα έργα μου να δρουν υπό πολιτιστικά ακροβατικά και μέσα από την χώνευση των λαμβανομένων πολιτιστικών στοιχείων επιτρέπουν την κατασκευή ενός νέου έργου τέχνης χρησιμοποιώντας απομεινάρια από το παρελθόν».