Εικαστικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Νότιο Πήλιο

αφίσα εκθέσεων
· Εκθέσεις · Βόλος · Λαύκος // Δημοσίευση: 10 Αυγ 2015

εκθέσεις φωτογραφίας και ξύλινων γλυπτών στα πλαίσια εικαστικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας κατά της δημιουργίας αιολικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή του Νοτίου Πηλίου

Στα πλαίσια εικαστικών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας κατά της δημιουργίας αιολικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, στην ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους περιοχή του Νοτίου Πηλίου παρουσιάζονται το διάστημα από 7 Αυγούστου έως 7 Σεπτεμβρίου 2015 η έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Μόνιμος Κάτοικος» της Νατάσσας Κοτσάμπαση και η έκθεση ξύλινων γλυπτών «Γαιολίδες» της Ανίτας Ξάνθου.

 

«Μόνιμος Κάτοικος»

Στην ελληνική μυθολογία, η πιο παλιά αντίληψη για την καταγωγή του ανθρώπου είναι εκείνη, όπου το νερό, και το χώμα σχημάτισαν το κορμί του, που φύτρωσε στο έδαφος, σαν ένα βλαστάρι δέντρου. Όμως, κατά τον αστικό τρόπο ζωής, ο άνθρωπος εκτοπίζει το φυσικό του περιβάλλον, «τσιμεντάροντας» το χώμα και αδιαφορώντας για τις συνέπειες των επιλογών του. Η φύση βεβαίως αναγεννάται, πλην όμως ο περιορισμός που υφίσταται στα ανθρωποκεντρικά περιβάλλοντα, την κάνει άμεσα εξαρτώμενη από την ανθρώπινη διαχείριση του αστικού τοπίου. Τα δέντρα ξεριζώνονται, καίγονται, κόβονται. Άλλως ενσωματώνονται στο αστικό τοπίο, ως αποτέλεσμα της δικής τους προσαρμοστικότητας, αλλά και της εσωτερικής ανάγκης του ανθρώπου για διατήρηση της φύσης του. Όπου δεν υφίσταται η ελάχιστη παρουσία τους, ο κάτοικος της πόλης την επινοεί, ακόμη και με την φαντασία του. Ωστόσο, η ισχυρή παρέμβαση και η ματαιοδοξία ενάντια στο εφήμερο της ανθρώπινης ζωής, οδηγεί τελικά στην εξώθηση του ΔΕΝΤΡΟΥ - ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥ σε μνήμη φυσικού περιβάλλοντος.
Νατάσσα Κοτσάμπαση

Η Νατάσσα Κοτσάμπαση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε Γραφικές Τέχνες (1987 - 1993) και στη συνέχεια Φωτογραφία (1994 - 1998), στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών. Από το 1993 διδάσκει Γραφιστική και Φωτογραφία σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές. Δίδαξε στο τμήμα Φωτογραφίας του Τ.Ε.Ι. Αθηνών το 2002 - 2005. Φωτογραφίες και κείμενα της έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες και εκθεσιακούς καταλόγους. Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις, στο Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών, στην Ένωση Πτυχιούχων της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, στο Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας, ArTower Agora ΕΝΝΕΑ Κέντρο Δημιουργικης Φωτογραφίας, κ.α. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, Φωτοσυγκυρία 1998, Διεθνής Μήνας Φωτογραφίας 1998, Μουσείο φωτογραφίας Θεσσαλονίκης 2001, Kiyosato Museum of Photographic Arts, 2005, ΕΝΝΕΑ κ.α. Φωτογραφίες της ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης καθώς και του Kiyosato Museum of Photographic Arts, Japan.

 

«Γαιολίδες»

Οι Γαιολίδες Κόρες είναι ξύλινα γλυπτά κινητικής τέχνης. Χαίρονται τη ζωή χάρη στην κίνηση, συνυφασμένες με την διαρκή ενέργεια της ύπαρξης και της θηλυκής δημιουργίας. Θα σκεφτόταν κανείς ότι βάλλονται από τον αέρα και τα στοιχεία της φύσης, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι, καθώς ο ασκός του Αιόλου ανοίγει κι απελευθερώνει ανεξέλεγκτες δυνάμεις, οι Γαιολίδες κόρες κινητοποιούνται «πίνοντας» τους ανέμους, εξουδετερώνοντας κάθε επιθετική πρόθεση, γειώνοντας. Μορφές που άπαξ και ξεκίνησαν το ταξίδι τους, δε σταματούν, ακούραστα, να μετατρέπουν τις εντάσεις σε αρμονία, με πείσμα μελωδικό, παρατηρήτριες και πρωταγωνίστριες ταυτόχρονα των εξελίξεων. Η ρουτίνα που προτείνουν είναι η ρουτίνα της φύσης, που δεν ξαφνιάζεται δεν ταράζεται από τις αλλαγές, απλώς τις ενσωματώνει χορεύοντας, ακυρώνοντας τη λογική της καταστροφής. Έτσι οι λυγερές Γαιολίδες Κόρες, γίνονται μέρος της καθημερινότητας που έχει ανάγκη θετικής ενέργειας και ηρεμίας.

Έχοντας πάρει μορφή από την έμπνευση της Ανίτας Ξάνθου, που ζει και δημιουργεί στην περιοχή των μύθων του Πηλίου, σηματοδοτούν μια πρόταση ζωής. Χρησιμοποιούν τις ατραπούς της Τέχνης για να υποστηρίξουν την σύμπλευση γήινων και ουράνιων στοιχείων, για να καταργήσουν το κατασκευασμένο σύνορο ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να κατοικήσουν στο τραπέζι της βεράντας ή στο σκαλοπάτι του κήπου, στο άνοιγμα της μπαλκονόπορτας ή στην αυλή. Αγαπούν τους εξωτερικούς χώρους για να μπορούν να γεννιούνται από τη Γη και να εκτίθενται στον άνεμο που τις κινητοποιεί. Υπάρχουν σε κάθε τέτοιο περιβάλλον, είναι μια γέφυρα της φύσης στο οπτικό μας πεδίο και μας θυμίζουν ότι είμαστε μέρος του Σύμπαντος!

Η Ανίτα Ξάνθου γεννήθηκε στο Βόλο. Είναι αυτοδίδακτη καλλιτέχνης και έχει ζήσει στη Ρώμη, Παρίσι, Αθήνα από το 1980 έως 1996. Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές.