Ψίθυροι ελπίδας: Λουλούδια σε εικαστικές συνομιλίες

Οι φωτογραφίες του Δημήτρη Ιωακειμίδη και οι υδατογραφίες της Βάσως Γώγου συνομιλούν με κοινό θέμα τα λουλούδια, στον υπόγειο εκθεσιακό χώρο του Kaveh Kanes από την Πέμπτη 17 Μαρτίου μέχρι και την Τρίτη 5 Απριλίου.

Σε καιρούς που επικρατούν τα απελπισμένα, πονεμένα και θυμωμένα γκρίζα του ξεριζωμού και της προσφυγιάς, κάποιοι ψίθυροι χρωματιστοί μας δίνουν στοιχειώδεις υποσχέσεις ελπίδας, σεμνές λεπτομέρειες της φύσης να δημιουργούν χαραμάδες με φως και χρώμα. Λουλούδια κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός του Δημήτρη Ιωακειμίδη και τις εικόνες τους μετέγραψε με τα νεροχρώματά της η Βάσω Γώγου.
Τα έργα τους επαναφέρουν στο προσκήνιο τη συζήτηση για τη σχέση των δυο τεχνών, της ζωγραφικής και της φωτογραφίας, καθώς επαναδιατυπώνουν παλιά ερωτήματα. Ποια από τις δυο τέχνες διασώζει την εικαστική αλήθεια; Ποια από τις δυο τέχνες είναι ανώτερη; Και ως προς τι ανώτερη; Αν το ζητούμενο είναι η απόλυτη αναπαράσταση, τότε υπερέχει η φωτογραφία;
Αποτυπώνει με απόλυτη αντικειμενικότητα τη φύση; Κι αλήθεια, τι σημαίνει αντικειμενικότητα; Ο φωτογράφος μπορεί να αναπαραγάγει μόνο την πραγματικότητα που έχει ενώπιόν του; Η φωτογραφία, το λεγόμενο μολύβι της φύσης, απλώς αποτυπώνει ό,τι βλέπει ο φακός, χωρίς το στοιχείο της δημιουργικής φαντασίας; Ποιο ρόλο παίζει το στοιχείο της έκπληξης, το απρόβλεπτο, η ιδιαιτερότητα της προσωπικής οπτικής, με άλλα λόγια η υποκειμενικότητα;
Από την άλλη, μήπως η διαφοροποίηση της ζωγραφικής έγκειται στο ότι δεν μένει προσκολλημένη στην παλιά, ξεθωριασμένη αλήθεια των πραγμάτων; Μήπως η ζωγραφική είναι σε θέση να δημιουργεί τη δική της αλήθεια; Πόσο τελικά καταφέρνει ο ζωγράφος να ελευθερώνεται, να μεταγράφει σε δυο διαστάσεις την τρισδιάστατη πραγματικότητα και, χρησιμοποιώντας τη φαντασία του, να δείχνει τα πράγματα με τον δικό του, ελάχιστα αντικειμενικό, τρόπο;