Circulation(s)

Μετά από τη μεγάλη επιτυχία του 2016 στο CENQUATRE-PARIS, με περισσότερους από 50.000 επισκέπτες, το φεστιβάλ Circulation(s) επανέρχεται από τις 21 Ιανουαρίου έως τις 5 Μαρτίου 2017 ως κεντρική έκθεση του CENQUATRE-PARIS και ενώνει τις δυνάμεις του με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

Αφιερωμένο στη νεανική ευρωπαϊκή φωτογραφία, το φεστιβάλ Circulation(s) προσφέρει για έβδομη συνεχή χρονιά μία διασταυρούμενη προοπτική της Ευρώπης μέσω της φωτογραφίας. Στόχος του είναι να βοηθήσει ώστε να γίνουν ορατά τα ταλέντα των νέων Ευρωπαίων φωτογράφων και να ανακαλυφθούν οι σύγχρονες και καλλιτεχνικές δημιουργίες τους. Το πρόγραμμα διαρθρώνεται γύρω από την επιλογή της κριτικής επιτροπής ύστερα από διεθνή πρόσκληση υποβολής αιτήσεων, από τις επιλογές της εσθονικής γκαλερί τέχνης Temnikova & Kasela Gallery και του σχολείου τέχνης ENSP-Αρλ που είναι οι φετινοί guest, καθώς και από την εν λευκώ επιταγή του χορηγού φετινής διοργάνωσης, του Διευθυντή του ΜΦΘ Ηρακλή Παπαϊωάννου.

Ο φετινός νονός, Ηρακλής Παπαϊωάννου, επέλεξε να καλέσει τέσσερις Έλληνες φωτογράφους: τον Κωστή Αργυριάδη, τον Πέτρο Κουμπλή, τον Γιάννη Παντελίδη και τον Θοδωρή Παπαδάκη.
Για να τονίσει την πληθώρα της φωτογραφικής γραφής που παρατηρείται σε διάφορα φεστιβάλ στη Γαλλία και στην Ευρώπη, το Circulation (s) απηύθυνε κάλεσμα σε σχεδόν είκοσι φεστιβάλ να μοιραστούν τις αγαπημένες τους επιλογές. Νέοι, ταλαντούχοι φωτογράφοι, με τη δική τους ταυτότητα, δείχνουν την ποικιλομορφία της ευρωπαϊκής φωτογραφίας σήμερα. Συνολικά 47 φωτογράφοι θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους μέσα από εκθέσεις, προβολές και εγκαταστάσεις, ενώ το πρόγραμμα περιλαμβάνει τις εκτός εκθέσεις, καθώς και το Little Circulation(s), μια έκθεση εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στα παιδιά μεταξύ 5 και 12 ετών.
Περισσότερες πληροφορίες και βιογραφικά στο www.festival-circulations.com

*Ακολουθεί κείμενο του Διευθυντή του ΜΦΘ

Εντός και/ή εκτός

Η φωτογραφία είναι ένα φαινομενικά απλό μέσο που συχνά ασχολείται με σύνθετα ζητήματα, διατρέχοντας τα πιο ετερόκλητα επιστημονικά πεδία και πολιτιστικές πρακτικές. Είναι ακόμη ένα μέσον αναπόδραστα συνδεδεμένο με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, ακόμη κι όταν αυτό δεν είναι ευδιάκριτο, ίσως τότε ακόμη περισσότερο. Το τοπίο χρησιμοποιήθηκε πολύ και επί μακρόν για τις αισθητικές του κυρίως ποιότητες, αγνοώντας το γεγονός ότι είναι σχεδόν πάντοτε τόπος σύγκρουσης, προσωπικής ή συλλογικής, ορατής ή αόρατης. Οι φωτογράφοι της έκθεσης ακολουθούν ένα λεπτό νήμα που ξεκινά από το φυσικό τοπίο, χωρίς διακριτά ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας, στο έργο του Πέτρου Κουμπλή (In Landscapes, 2012-2015). Η προσέγγισή του διαθέτει εσωτερικότητα, αν και τα ομιχλώδη και σκοτεινά τοπία του μοιάζουν, μάλλον, δυσοίωνα. Το έργο του Γιάννη Παντελίδη (Τίποτε Προσωπικό, 2010-2015), ασχολείται με τη συνοριακή ζώνη φύσης και πόλης, όπου δυστοπικές και λυρικές απόψεις εναλλάσσονται με τον πιο απότομο, άμεσο τρόπο, σ’ αυτό που μοιάζει με ζώνη απόθεσης όλων όσων είναι απαραίτητα σε κοντινή απόσταση ή πρέπει να κρατηθούν εκτός ορίων. Ο Κωστής Αργυριάδης στην υπό εξέλιξη σειρά του Oxymoron αποκαλύπτει πτυχές από τα σωθικά της πόλης, μέσα από συχνά ανήσυχες συνθέσεις, συμπιεσμένους τόνους και σκληρές αντιθέσεις, ως διαφιλονικούμενο τόπο όπου το μάτι δεν βρίσκει ηρεμία. Τέλος, ο Θοδωρής Παπαδάκης (Home Again, 2015) ερευνά το όριο ανάμεσα στον δημόσιο και στον ιδιωτικό αστικό χώρο, καλώντας μας να τον αναστοχαστούμε και να τον κατοικήσουμε εκ νέου πνευματικά και σωματικά. Δύσκολα αποφασίζει κανείς αν μια τέτοια ισορροπία μπορεί τελικά να επιτευχθεί και με ποιους όρους μπορεί το Σπίτι να γίνει πλέον αντιληπτό, εντός και/ή εκτός της πόλης. Η επανεκτίμηση του τοπίου και της σχέσης μας μ’ αυτό, σε πιο κριτικούς όρους, είναι αναμφισβήτητα μια καλή αρχή στην αναζήτηση μιας τέτοιας ισορροπίας. Και η φωτογραφία, παρά την πανταχού παρουσία της σε πολλά και συχνά αντιφατικά πεδία και εφαρμογές, προτείνεται ακόμη ως ισχυρό μέσο για μια τέτοια επανεκτίμηση.
Ηρακλής Παπαϊωάννου