The Sense of an Ending

Η έκθεση The Sense of an Ending αποτελεί την ηχώ της συνεύρεσης έντεκα νέων καλλιτεχνών που παρακολούθησαν τα σεμινάρια φωτογραφίας του εικαστικού Νίκου Μάρκου. Το απόσταγμα αυτής της εμπειρίας εκτίθεται στη γκαλερί CAN για μία εβδομάδα στο πρώτο POP UP show της σεζόν.

Παράταση έκθεσης έως το Σάββατο, 18 Νοεμβρίου

Συμμετέχουν οι:

Δήμητρα Αθανασίου,
Κορίνα Γιαλίδου,
Ανάργυρος Δρόλαπας,
Λεωνίδας Καλπαξίδης,
Χρήστος Καπάτος,
Κώστας Καψιάνης,
Κλεοπάτρα Κουρλαμπά,
Πέτρος Μακρής,
Ιωάννης Μαρκάκης,
Δημήτρης Μυλωνάς,
Στεφανία Ορφανίδου

σε επιμέλεια Νίκου Μάρκου, Κώστα Καψιάνη και Ανάργυρου Δρόλαπα.

Το «The Sense of an Ending»* ως τίτλος μπορεί να συνδεθεί με το χρόνο, με την αίσθηση ενός επικείμενου τέλους αλλά και με τις αιώνιες προσπάθειες του ανθρώπου να συμβιβαστεί με όλα όσα έγιναν στη ζωή του στο παρελθόν, να ξεκαθαρίσει και να οργανώσει τη μνήμη του και τις επιδράσεις της στο παρόν, τον τρόπο που βιώνει το σήμερα. Συνδέεται, ουσιαστικά, με την προσπάθειά του να συμβιβαστεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Στη λογοτεχνία, αλλά και στη φωτογραφία, το πλήρωμα του χρόνου είναι πολλές φορές απροσδιόριστο. Ο «απροσδιόριστος χρόνος» μιας αφήγησης στοχεύει άλλοτε στη μυθοπλασία, άλλοτε στην αμφίβολη καταγραφή και ενίοτε στην ατομική κάθαρση μέσα από την παρουσίαση μιας προσωπικής ιστορίας.

Η παρούσα έκθεση αποτελείται από τις εικόνες μιας ευρύτερης χρονικής στιγμής λίγο πριν το τέλος, όπως το βιώνει ο κάθε καλλιτέχνης. Παρουσιάζεται η ολοκλήρωση μιας αφήγησης, ενός έργου προσωπικού, που άλλοτε τελειώνει με ένα αίσθημα ανακούφισης και άλλοτε αποτελεί απλώς το καύσιμο για μια αιώνια φωτιά που θα συνεχίσει να καίει και την επόμενη μέρα.

Το επιχείρημα που εκφράζεται τόσο σαγηνευτικά στο ομότιτλο βιβλίο, είναι ότι ο χρόνος στην «καθαρή» του κατάσταση είναι αποδιοργανωμένος και ότι όλα τα ψεύδη μας είναι προσπάθειες να ξεπεραστεί αυτή η αποδιοργάνωση, επιβάλλοντας πάνω του μια δομή με αρχή και τέλος. Τα σχέδια μας, είτε είναι πραγματικά είτε φανταστικά, υπάρχουν, κι εμείς οδηγούμαστε στο να τα πιστεύουμε ως μια μέθοδο εξανθρωπισμού του χρόνου.

(*) Αποτελεί τον τίτλο βιβλίου του Julian Barnes (2011).

"The Sense of an Ending"* as a title can be related with time, with the feeling of an imminent ending, but also with the eternal struggle of a person to reconcile with everything that has happened in his life in the past. It can also be considered as a man’s effort to clear up and organize his memory and its consequences in the present, the way he experiences today.

It relates, actually, with man’s attempt to come to terms with his own self. In literature, as well as in photography, the fullness of time is often undefined. The "indefinable time" of a narration sometimes aims at fiction, some other times to a dubious documentation and occasionally in the catharsis of an individual through the presentation of a personal story.

The current show consists of images captured within a broader time frame just before the end, as it is experienced by each artist. It presents a narration reaching its completion,  a personal work that either ends with a sense of relief or constitutes nothing but the fuel sparking an eternal flame that will keep on burning the day after.

The ever so alluringly expressed argument of the homonymous book, is that time in its "pure" state is disorganized and that all our lies are nothing but the efforts to overcome this disorganization by imposing upon time a well designed structure with a beginning and an end. Our plans, either real or fictional, exist and we are led to believe in them as a way of humanizing time.

(*) Refers to the title of the book of Julian Barnes (2011).