Ξεχασμένα αρνητικά, 1978-1988

Μία συλλογή απεικονίσεων από παλιά αρνητικά σε συνδυασμό με μικτά ψηφιακά μέσα, που ανατρέχουν σε αυτοπροσωπογραφίες, συναισθήματα, θέματα καθημερινότητας και αυτοκριτικής.

Ο Άλεξ Παπαϊωάννου από ένστικτο ή ευφυΐα, χρησιμοποιεί την φωτογραφία, γνωρίζοντας ότι του δίνει ένα μέτρο, ένα όριο για να αντιμετωπίσει τον κόσμο. Συγχρόνως όμως έχεις την αίσθηση ότι το φωτογραφικό αυτό περίβλημα δεν του αρκεί, θέλει να το σπάσει όπως ένα έμβρυο για να φτάσει στον κόσμο. Μοιάζει να του έχει δοθεί ετοιμοπαράδοτη η πραγματικότητα και να μην βλέπει τίποτα. Να ξύνει την επιφάνεια της για να βρει μια άλλη, ενδότερη. Και όπως οι ανασκαφείς χρησιμοποιούν την τεχνολογία, έτσι και ο Άλεξ Παπαϊωάννου την κάνει σύμμαχο του και την διαχειρίζεται με απόλυτη φυσικότητα.

Τα εσωτερικά τοπία του σκοτεινά και επιμελώς φτιαγμένα, γίνονται ιδιότυπα σήματα που γνέφουν στους θεατές, και χώροι προστατευτικοί για να κρατήσει ο ίδιος ζωντανές τις εύθραυστες αλλά πολύτιμες μνήμες του. Άλλοτε πάλι γίνονται αιχμηρές μαρτυρίες και χειρονομίες σπασμωδικές των συμβάντων στα οποία εμμονικά ξαναγυρνά. Και όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εικόνες αυτές γίνονται και καθρέφτης που αντανακλά μια εσώτερη ζωή με ιδιότυπους κώδικες.

Ο Άλεξ Παπαϊωάνου τελικά με έναν τρόπο ανακατασκευάζει το ιστορικό μιας δεκαετίας, και αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι η μνήμη μπορεί να γίνει και ένα εργαλείο αναδημιουργίας του κόσμου.

Βασίλης Γεροντάκος,
Αθήνα 2018

bio
Ο Άλεξ Παπαϊωάννου γεννήθηκε στην Ελλάδα, όπου ζει και εργάζεται από καλοκαίρι του 2017.
Από τα νεανικά του χρόνια έζησε, σπούδασε και εργάστηκε στη Σουηδία. Σπούδασε Κοινωνική Ανθρωπολογία, Οπτική Επικοινωνία, Φωτογραφία, Πληροφορική και Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Uppsala και την Σχολή Καλών Τεχνών, Konstfack της Στοκχόλμης.
Δίδαξε Φωτογραφία, Πληροφορική και Ψηφιακά μέσα επί σειρά ετών σε τμήματα των παραπάνω πανεπιστημίων και ιδιωτικέs σχολές. Έχει συμμετάσχει σε ημερίδες, φωτογραφικά σεμινάρια και workshops στη Ελλάδα και άλλες χώρες.
 Έργα του έχουν εκτεθεί σε ατομικές, ομαδικές εκθέσεις και φωτογραφικά δρώμενα στη Στοκχόλμη, Παρίσι, Βερολίνο, Βαρκελώνη, Άμστερνταμ, Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
 Αντιπροσωπεύεται με έργα του από την ατομική του έκθεση, ”Sandbilder 1992” στο μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Konstmuseum της Uppsala.
Η έκθεση ”forgotten negatives 1978-1988” , είναι μία συλλογή απεικονίσεων από παλιά αρνητικά σε συνδυασμό με μικτά ψηφιακά μέσα, που ανατρέχουν σε αυτοπροσωπογραφίες, συναισθήματα, θέματα καθημερινότητας και αυτοκριτικής και σηματοδοτεί την επιστροφή του στη Ελλάδα όντας η πρώτη ατομική του έκθεση στον Ελλαδικό χώρο.