Αλεξανδρούπολη: Χώροι ανάμεσα στην μνήμη και την λήθη

Πρόκειται για μια συλλογή εικόνων από εσωτερικά παλιών κτηρίων της γενέθλιας πόλης του, της Αλεξανδρούπολης.

Η ιδέα της απεικόνισης αυτών των χώρων προέκυψε όταν ο Θεοδόσης Γιαννακίδης το 2009 επισκέφθηκε ξανά, την Ζαρείφιο Παιδαγωγική Ακαδημία που είχε να την δει από το τότε που ήταν μικρός μαθητής και εμπνεύστηκε από τις άδειες αίθουσες και το εκπληκτικό φώς που έμπαινε από τα παράθυρα. Αυτό το φως όπως ο φωτογράφος επισημαίνει «ήταν μια αντανάκλαση της ιστορίας αυτού του κτηρίου», όπου σημειωτέον παραμένει ενεργό για τουλάχιστον 70 χρόνια. Οι  πρώτες φωτογραφίες αυτής της σειράς, τραβήχτηκαν εκείνη την μέρα και αποτέλεσαν την αφετηρία μιας καταγραφής «εκ των έσω», των απομειναριών αυτού του παλιού κόσμου και σε άλλα κτήρια και σημεία της πόλης, που έχουν παραμείνει αναλλοίωτα μέσα στο χρόνο.

Κατευθυνόμενος από την επιθυμία να διατηρήσει στη ζωή έναν κόσμο – που έχει βιωματική σχέση με αυτόν – φτιαγμένο από αντικείμενα και πράγματα που τείνουν να χαθούν, συλλέγει οπτικά θραύσματα, όπως ένας επίμονος συλλέκτης για να αφουγκραστεί την ήσυχη σιωπή των φωνών τους, και να τα διασώσει από την αδράνεια της λήθης.

Δεν τον ενδιαφέρει η φωτογραφία ως περιγραφή ούτε ως ερμηνεία και τεκμηρίωση αυτών των χώρων αλλά η φωτογραφία ως έναν μέσον εγγύτητας, ένα μέσο συλλογής και συντήρησης.

Εμβαπτισμένες μέσα σε φυσικό φωτισμό, χωρίς φωτογραφικά τεχνάσματα, με σχολαστικότητα, εύστοχο και καλοζυγισμένο κάδρο και έξω από οποιαδήποτε ρομαντική διάθεση, ο Γιαννακίδης μας αφήνει να γευτούμε τη μυρωδιά από τα τριαντάφυλλα στο παλιό Γαλλικό Σταθμό, να αισθανθούμε την υγρασία της παλιάς ταπετσαρίας στο ξενοδοχείο «Majestic», να αφουγκραστούμε τον ήχο του πιάνου στο δημοτικό ωδείο, να ανακαλύψουμε την εγγύτητα της χρονικής απόστασης από τους παλιούς αυτούς χώρους.

Επιμέλεια: Νίνα Κασσιανού
Εγκαίνια: Τρίτη 2 Νοεμβρίου, 18.30-22.30