Το τελευταίο βλέμμα

Φωτογραφία - Αβραάμ Παυλίδης
· Εκθέσεις · Αττική · Πικέρμι // Δημοσίευση: 24 Νοε 2010

έκθεση φωτογραφίας του Αβραάμ Παυλίδη στο πλαίσιο του Athens Photo Festival 2010

Στο πλαίσιο του Athens Photo Festival 2010, παρουσιάζεται στο The Long Room του Πικερμίου, η έκθεση του Αβραάμ Παυλίδη με τίτλο Το τελευταίο βλέμμα.

Τα έργα του Αβραάμ Παυλίδη λειτουργούν ως αγγελιοφόροι για τις μελλοντικές γενιές, ενός παρελθόντος που σβήνει μπροστά στα μάτια μας,. Λίγα σπαράγματα της ελληνικής αυτής πραγματικότητας συνεχίζουν να επιβιώνουν, σε πείσμα των φρενήρων σύγχρονων καιρών. Όπως συνεχίζουν να υπάρχουν και φύλακες-κάτοικοι που ζουν ακόμη στα «ξεχασμένα» χωριά της χώρας και μοιάζουν να προστατεύουν ασυνείδητα έναν κόσμο ο οποίος βρίσκεται προ των πυλών του τέλους. Του τέλους; Μήπως όμως τελικά διαφαίνεται και μία τάση επιστροφής σ' αυτό το υπαίθριο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας; Μήπως αυτός ο τρόπος ζωής, ο οποίος στις εικόνες του Παυλίδη αργοπεθαίνει ή μοιάζει ήδη νεκρός, θα μπορούσε να αποτελέσει μία διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται τώρα η ελληνική αστική πραγματικότητα;

Στο “Long Room” του Πικερμίου θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά τα πιο πρόσφατα έργα του υπό τον τίτλο «Το τελευταίο βλέμμα», όπου καταγράφει οξυδερκώς τα απομεινάρια της ελληνικής υπαίθρου και παράδοσης.

Το “Long Room” αποτέλεσε κι αυτό με την σειρά του έναν εγκαταλελειμένο χώρο μέχρι να επισκευασθεί το 1956. Το πάντρεμα του χώρου και των έργων στοχεύει στην παραβολή πραγματικότητων που παρατηρούνται και καταγράφονται με αυτές που παρατηρούνται και διατηρούνται.

Σήμερα, ένας χώρος που παρέμεινε κλειστός κι αδρανής επί σειρά δεκαετιών, ένας χώρος που σε προγενέστερους αιώνες έσφυζε από ζωή κι αναμνήσεις, ξανανοίγει τις πύλες του προκειμένου να υποδεχθεί τις εικόνες μνήμης και ιστορίας του Αβραάμ Παυλίδη. Φωτογραφίες που μοιάζουν να αποτυπώνουν ένα τέλος, με την έκθεση αυτή, σηματοδοτούν εντέλει μία αρχή για έναν ιδιαίτερο εκθεσιακό χώρο στα περίχωρα της Αθήνας, σε έναν τόπο που υπήρξε κι αυτός κάποτε κομμάτι της ελληνικής αυτής παράδοσης.

Κείμενο: Ιωάννα Βασδέκη