Ακακίες

αφίσα έκθεσης
· Εκθέσεις · Αθήνα // Δημοσίευση: 02 Ιουλ 2011

έκθεση φωτογραφίας στον χώρο Strawberry Mint Art Space

Συνολικά 48 ψηφιακές φωτογραφίες αποτελούν το πρότζεκτ «Ακακίες» που φιλοξενείται στον χώρο Strawberry Mint Art Space (Ασωμάτων 6, Θησείο), από 1 έως 3 Ιουλίου. Οι φωτογραφίες παρουσιάζουν μοτίβα και παράξενα τοπία, μιλούν για τη μονοτονία της ασθένειας, κάνουν μια τυχαία στάση με το ΚΤΕΛ και ακολουθούν ένα κορίτσι σε έναν βιομηχανικό τόπο.

Οι φωτογραφίες των Ντίνα Κουμπούλη, Σπύρου Κουσουρή, Λυδίας Πολυκανδριώτη και Αγγελικής Στελλάκη προβάλλονται την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή από τις 21:00 έως τις 23:00 το βράδυ. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την 1η Ιουλίου, στις 21:00.

Ο διφορούμενος κοινός τίτλος αναφέρεται -μεταξύ άλλων- στον υβριδικό χώρο που αυτή συστήνει. Πρόκειται για ένα ιδανικό περιβάλλον -οι ακακίες μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε περιβάλλον-, στο οποίο συνυπάρχουν εικόνες από υπεκφυγές.

Παράξενα τοπία, συμπαντικά μορφώματα και μοτίβα αποκαλύπτουν οι φωτογραφίες της Αγγελικής Στελλάκη που εστιάζουν σε λεπτομέρειες του φυσικού χώρου. Στόχος του παρόντος έργου ήταν να ερευνήσει το πώς το φυσικό περιβάλλον μεταμορφώνεται και αποκτά διαφορετική προοπτική μέσα από μια μεταποιητική διαδικασία.

Κούραση, εξάντληση, μονοτονία. Με αυτές τις έννοιες συνδέει η Λυδία Πολυκανδριώτη την ασθένεια, εξερευνώντας τες σε μία σειρά φωτογραφιών με θέμα συγκεντρωμένες ποσότητες φαρμακευτικού υλικού και φιαλιδίων. Επιλέγει κοντινές γωνίες λήψης, θέλοντας να παρουσιάσει τα αντικείμενά της «αποστειρωμένα» από το υπόλοιπο περιβάλλον.

Μια τυχαία στάση με το ΚΤΕΛ σε έναν δρόμο της ελληνικής επαρχίας υπήρξε αφοπλιστική εξαιτίας του πραγματικού και ταυτόχρονα κινηματογραφικού σκηνικού στη μέση του πουθενά. Το σκηνικό αυτό, με την «εκτός τόπου» υπερβολή του, αλλά και την ταυτόχρονη γραμμική του λιτότητα, αποτέλεσε το ερέθισμα διαμόρφωσης της σειράς των φωτογραφιών του Σπύρου Κουσουρή.

Η αδυναμία του να διακρίνεις καθαρά τις συνθήκες που ορίζουν τον χώρο μέσα στον οποίο κινείσαι, αποτελεί το αντικείμενο του έργου που παρουσιάζει η Ντίνα Κουμπούλη. Ακόμα περισσότερο, μέσα από τις φωτογραφίες της περιπλάνησης ενός κοριτσιού σε ένα σκοτεινό βιομηχανικό τόπο, η αδυναμία αυτή, διαπραγματεύεται τις τάξεις του μη-ορατού.