Μια Χαραυγή στη Δύση της

θεμέλια εγκαταλελειμένου σπιτιού, στα ανπιχτά μέρη ποζάρους άνθρωποι
· Εκθέσεις · Θεσσαλονίκη // Δημοσίευση: 26 Απρ 2010

έκθεση του Αλέξανδρου Βρεττάκου στο πλαίσιο της PhotoBiennale

Ένα χωρίο-φάντασμα και ορισμένοι από τους παλιούς του κατοίκους απεικονίζονται στα ασπρόμαυρα έργα του Αλέξανδρου Βρεττάκου. Πρόκειται για την παλιά Χαραυγή στο νομό Κοζάνης, ένα προσφυγικό χωρίο το οποίο απαλλοτριώθηκε πριν 25 χρόνια προκειμένου η περιοχή να χρησιμοποιηθεί ως τόπος μεταφοράς του λιγνίτη στα εργοστάσια της ΔΕΗ.

Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να μεταφερθούν στη Νέα Χαραυγή, που χτίστηκε κοντά στην πόλη της Κοζάνης. Ο δημιουργός περιπλανιέται στα ερείπια του παλιού χωριού και φωτογραφίζει την εκκλησία, τον κεντρικό δρόμο, τα μαγαζιά, τα σπίτια, το σχολείο, που είναι όλα εκεί, σε μια αδιέξοδη αναμονή. Ένας τόπος ξερός, ρημαγμένος από την τέφρα του λιγνίτη, που καθημερινά βυθίζεται όλο και περισσότερο στη γη μέσα από το φυσικό «πάντρεμα» των υλικών του, αποκαλύπτεται στο θεατή.

Παράλληλα, ανάμεσα στα χαλάσματα των σπιτιών και σε κατεστραμμένα έπιπλα, στα μαγαζιά, στους δρόμους, κάτοικοι της Νέας Χαραυγής, όλων των ηλικιών, φωτογραφίζονται στο μέρος που οι ίδιοι θεωρούν πραγματικά το δικό τους τόπο.

Την έκθεση συνοδεύουν ηχητικά αποσπάσματα συνεντεύξεων των κατοίκων της περιοχής, αλλά και ήχοι που προκαλούνται από τους ταινιόδρομους που μεταφέρουν το κάρβουνο στα εργοστάσια (διάρκεια: 28’).

Αλέξανδρος Βρεττάκος

Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1964. Σπούδασε φωτογραφία στο Novi-Sad της Σερβίας τα έτη 1986-89. Δίδαξε φωτογραφία στα ΝΕΛΕ και στα ΙΕΚ Κοζάνης τη δεκαετία του ‘90. Το 2002 δημιούργησε σε συνεργασία με το Δήμο Κοζάνης το Φωτογραφικό Εργαστήρι «Φωτοδίοδος», όπου τα τελευταία εφτά χρόνια διδάσκει αναλογική και ψηφιακή φωτογραφία. Έχει στο δυναμικό του δεκαέξι ατομικές εκθέσεις. Εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής και προπονητής καλαθοσφαίρισης.
www.vrettakos.gr

ΤΟΠΟΣ
Τόπος, μια τρισδιάστατη σχέση χώρου χρόνου, που μέσα του όλα δημιουργούνται και διαλύονται, αλλάζουν, δανείζονται και δεν κατακτιούνται. Κάθε τόπος κουβαλάει τις ιστορίες του, που μόνο μέσα από αυτές αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο. Ο τόπος διαπλάθει τον άνθρωπο, του επιβάλλεται. Άλλοτε τον ρουφάει μέσα του και άλλοτε του ποτίζει τις ρίζες του για να ψηλώσει να δει εκεί… μακριά!

Εγκαίνια: Σάββατο 24/04, 18:00