Μηχανισμοί Κλεμμένου Χρόνου

Συμμετέχοντας στις δράσεις του προγράμματος «ΧΑΝΙaRT 2012 – Εικαστικές Διαδρομές στο Νομό Χανίων» η Περιφέρεια Κρήτης, η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, ο Δήμος Χανίων, ο «Πολυχώρος ΠολυΤεχνείο» και το «Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης – Ελαιουργείον», παρουσιάζουν την εικαστική οπτικοακουστική εγκατάσταση του Παντελή Παντελόπουλου «Μηχανισμοί Κλεμμένου Χρόνου» την Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012 στις 20:30.

Στην εγκατάσταση «Μηχανισμοί Κλεμμένου Χρόνου» περιλαμβάνεται σε πρώτη παρουσίαση το νέο Video-Art του Παντελή Παντελόπουλου "Voxitis" καθώς προβολή των Video-Art του καλλιτέχνη: "Ki-Sano-Terra", "Liquid Structures", "Equal Rights" και "The Torture".

«Γυρνώντας το κλειδί σύνθετων συστημάτων οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων ο Παντελόπουλος ξεκινά το παιγνίδι της παραπλάνησης εισάγοντάς μας από μια άγνωστη διάσταση του χωροχρόνου στα διαθλαστικά είδωλα του κόσμου του που μεταλλάσσονται και μετασχηματίζονται συνεχώς καθώς οι συν-ταξιδιώτες του αναζητούν με το αποτύπωμά τους τις πολύτιμες βαλβίδες αποσυμπίεσης που ο καλλιτέχνης είτε ηθελημένα αποκρύπτει είτε απλά δεν υπάρχουν. Ο Παντελής οριοθετεί την παρουσία του και επιβάλλει τη θέση του σαν μαέστρος στην τεχνοδομημένη ορχήστρα του βουλιάζοντας τους συνοδοιπόρους του στο παλλόμενο τοπίο μιας ανελισσόμενης προσωπικής ενόρασης που εξελίσσεται σε οικουμενική αγωνία».

Ο Παντελής Παντελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Αρχικά σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών Αθηνών, στη συνέχεια σπούδασε την Τέχνη της Μεταξοτυπίας στο Εργαστήρι του Ε. Ζαχαριάδη και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών Χαρακτικής στη Νάντη της Γαλλίας. Έχει παρουσιάσει το εικαστικό του έργο σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ισλανδία. Έργα του βρίσκονται στις συλλογές του «Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης – Ελαιουργείον», του «Μουσείου Βορρέ», του Δάκη Ιωάννου και σε σημαντικές συλλογές εντός και εκτός Ελλάδας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Μηχανισμοί Κλεμμένου Χρόνου»
ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ VIDEO-ART:

Ki-Sano-Terra, 5΄22΄΄, 2008
Liquid Structures, 13΄49΄΄, 2009
Equal Rights, 11΄57΄΄, 2011
The Torture, 4΄52΄΄, 2012
Voxitis, 23΄49΄΄, 2012

Ο λόγος του Τσάρλι Μάνσον και του Βίλχελμ Ράιχ όπως παρουσιάζονται στο Video-Art του Παντελή Παντελόπουλου: «Equal Rights - Ισότιμα Δικαιώματα»

Τσάρλι Μάνσον:

«Εσείς όλοι μου έχετε κάνει οτιδήποτε είναι δυνατό σε αυτόν τον κόσμο. Αυτό δεν μου δίνει το δικαίωμα να σας κάνω το ίδιο;

Μπορώ να κάνω οτιδήποτε θελήσω σε όλους σας και όποτε το θελήσω, γιατί αυτό έχετε κάνει και εσείς σε μένα. Αν με φτύνετε στη μούρη και με χαστουκίζετε στο στόμα [...], τι ακριβώς νομίζετε πως θα συμβεί όταν βγω από δω πέρα;

Μπορεί τελικά να μην έχω κάνει αρκετά – ίσως και να ντρέπομαι για αυτό – για το ότι δεν κάνω αρκετά, για το ότι δεν δίνω αρκετά, για το ότι δεν είμαι πιο διορατικός, για το ότι δεν είμαι αρκετά εν γνώσει, για το ότι δεν καταλαβαίνω, για το ότι είμαι ηλίθιος.

Έπρεπε να είχα σκοτώσει τετρακόσιους, πεντακόσιους ανθρώπους, τότε θα ένιωθα καλύτερα, τότε θα ένιωθα πως έχω προσφέρει πραγματικά κάτι στην κοινωνία.

Έχει κολλήσει στο μυαλό σας ότι σκότωσα κάποιον. Γιατί θέλετε να με αποκαλείτε δολοφόνο; Ποτέ δεν σκότωσα κανέναν. Δεν χρειάζεται να σκοτώσω κανέναν. Το σκέφτομαι. Το έχω εδώ!

Πιστέψτε με, αν άρχιζα να σκοτώνω ανθρώπους, δεν θα είχε μείνει κανείς από αυτούς.

Οι άνθρωποι επινόησαν το νόμο για να διέπει τις σχέσεις τους.

Ο νόμος ορίζει ποιοι είμαστε και πώς πρέπει να ζούμε.

Ή τον τηρούμε ή τον παραβαίνουμε.

Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος.

Η ελευθερία του περιορίζεται μόνο από την ελευθερία των άλλων.

Τιμωρία ίσον εκδίκηση, ιδίως όταν στόχο έχει να βλάψει και όχι να αποτρέψει ένα έγκλημα.

Για ποιον παίρνει εκδίκηση ο νόμος;

Στο όνομα των αθώων;

Οι αθώοι ορίζουν τους κανόνες;

Οι δικηγόροι παίζουν με τους ανθρώπους. Λοιπόν, είμαι και εγώ άνθρωπος. Και δε θα με παίξουν με αυτόν τον τρόπο. Εσείς όλοι που υποθάλπετε αυτό το σύστημα, νομίζετε ότι είμαι δολοφόνος;

Ακροατήριο Δικαστηρίου:

«Ναι, ναι, ναι !».

Βίλχελμ Ράιχ:

«Είναι 3 Απριλίου του 1952 στο Orgonon Rangeley Main. Εγώ, ο Βίλχελμ Ράιχ, κάθομαι μόνος στο μεγάλο δωμάτιο, στο κάτω σπίτι. Όλοι οι άνθρωποι έχουν φύγει. Το πρωί και όλη μέρα χθες, έλαβε χώρα μια συνάντηση των μελών του διοικητικού συμβουλίου του ιδρύματος που φέρει το όνομά μου. Όλοι έχουν φύγει τώρα και θα ήθελα να προσθέσω λίγα πράγματα. Η ηχογράφηση αυτή έγινε χθες, την ημέρα που η καταστροφή χτύπησε το Orgonon. Δεν υπάρχει κανείς εδώ να ακούσει αυτά που λέω. Ο μηχανισμός της ηχογράφησης είναι ο μόνος μάρτυρας. Ελπίζω πως κάποιος θα ακούσει κάποια στιγμή αυτήν την ηχογράφηση με μεγάλο σεβασμό. Σεβασμό για το κουράγιο που χρειάστηκε για να διατηρηθεί η έρευνα – για την ενέργεια της οργόνης και την ενέργεια της ζωής- όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα ήθελα να μπω απευθείας στις λεπτομέρειες, στην αγωνία των ξάγρυπνων νυχτών, των δακρύων, των δαπανών και των χρημάτων, της προσπάθειας, της υπομονής που πρέπει να έχω με όλους μου τους συνεργάτες και όλους μου τους μαθητές. Θα ήθελα μόνο να αναφέρω το εξής στοιχείο: δεν υπάρχει κανένας εδώ γύρω, ούτε ένας άνθρωπος- είτε εδώ είτε στη Νέα Υόρκη- που θα καταλάβαινε ολοκληρωτικά και πραγματικά από τα βάθη της ύπαρξής του αυτό που κάνω και θα ήταν με το μέρος μου [...] οι άνθρωποι που εμπιστεύομαι, είναι πολύ καλοί φίλοι, όλοι τους ή οι περισσότεροι από αυτούς, αυτό όμως δεν [...] αναιρεί το γεγονός ότι όλοι τους χωρίς καμία εξαίρεση είναι εναντίον – λέω- είναι εναντίον αυτού που κάνω. Ο καθένας τους εμπλέκεται πικρόχολα με την προσπάθειά μου, τη διαγράφει, τη θολώνει, ισοπεδώνει το ένα ή το άλλο πράγμα, οτιδήποτε κι αν είναι, για να μειώσει την προσπάθειά μου, να μειώσει το γεγονός της προσπάθειάς μου, να θολώσει την ευθύτητα και την αγνότητα των σκέψεών μου. Να υποβιβάσει σε ακατάληπτο θόρυβο, σε ένα τίποτα, στην ανυπαρξία αυτά τα οποία έχω λεπτομερώς αναλύσει μέσα σε 33 ή 34 χρόνια συστηματικής σκέψης και περίπου 40 χρόνια ανθρώπινου πόνου, από το 1912 περίπου. Η ανακάλυψη της ενέργειας της ζωής θα είχε επιτευχθεί από καιρό πριν και αυτό δεν το θέλω, το φοβάμαι, το απεχθάνομαι [...] θα το ισοπεδώσω, δεν θα το αφήσω να υπάρξει, να ζει ή να υπάρχει. Και αυτό δεν είναι η επιθυμία τους, δεν είναι στη συνείδησή τους, είναι όλοι τους καλοί και τίμιοι άνθρωποι. Είναι όμως ζήτημα δομής. Είναι κατά κάποιο τρόπο μέσα στους ιστούς τους, μέσα στο αίμα τους. Δεν μπορούν να ανεχτούν τίποτα που έχει να κάνει με την ενέργεια της οργόνης ή την ενέργεια της ζωής ή αυτό που αποκαλούν θεό ή τη βαθιά τους επιθυμία για αγάπη εκπληρωμένη, δεν μπορούν να το ανεχτούν, το φοβούνται. Το φοβούνται δομικά. Οι ιστοί τους, το αίμα τους δεν μπορούν να απλωθούν, δεν μπορούν να το δεχθούν. Του διαφεύγουν, το αποφεύγουν, το απεχθάνονται.

Τσάρλι Μάνσον:

«Η αλήθεια δεν βρίσκεται στο δικαστήριο σας. Ποτέ δεν βρισκόταν στο δικαστήριο σας. Το μόνο που έχετε στο δικαστήριό σας είναι σύγχυση. Γιατί θα πρέπει εγώ να σταθώ και να πάρω το φταίξιμο για τις δικές σας αμαρτίες πάλι; Πέρασα τη ζωή μου στη φυλακή, πληρώνοντας για σας. Για να μπορείτε εσείς να κάνετε ποδήλατο, να κάνετε τα πάρτυ γενεθλίων σας, να έχετε αυτό που αποκαλείτε ζωή. Ξέρετε, εγώ δεν είχα ποτέ ζωή, ούτε καν ξέρω τι είναι ζωή. Πηγαίνω στην έρημό σας – δεν μου επιτρέπεται καν να ζω στην έρημό σας. Δεν κάνω για τίποτα παρά μόνο για να με χρησιμοποιείτε ως τον αποδιοπομπαίο τράγο σας. Με εκμεταλλεύονται. Κάθε μέρα της ζωής μου με εκμεταλλευόντουσαν. Όταν δεν με εκμεταλλευόντουσαν και ήμουν στο δρόμο, με έχουν κυνηγήσει, με έχουν παρενοχλήσει, με έχουν σπρώξει, με έχουν κλωτσήσει, μου έχουν σπάσει τα πλευρά, ξέρετε; Ο ίδιος τύπος που σας κόβει κλήση είναι ο ίδιος τύπος που μου σπάει το κεφάλι. Σκέφτεται ότι απλά επειδή αυτός είναι ο μάγκας μπορεί να κάνει ότι θέλει επειδή κανείς δεν πρόκειται να πει τίποτα. Ο μπαμπάς μου δεν είναι γερουσιαστής, ή γιατρός, ή δικηγόρος».

[...]: μη-απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα λόγω δυσκολίας αναγνώρισης των λεγομένων.

Εγκαίνια: Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012 στις 20:30