Συνευρέσεις ΙΙΙ

Εγκαινιάζεται την Τετάρτη 26/9 στις 20.00, ομαδική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο: «Συνευρέσεις ΙΙΙ».

Συμμετέχουν: Luka Klikovac (Σερβία), Sevgi Urum (Τουρκία), Καίτη Παπαναούμ, Αλέξανδρος Βρεττάκος, Βασίλης Καρκατσέλης, Habib Bolat (Τουρκία), Avela Admon (Βουλγαρία).
Επιμέλεια: Θανάσης Ράπτης και Βασίλης Καρκατσέλης

Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης συνεχίζοντας την μακροχρόνια και ουσιαστική εμπλοκή του στην εξέλιξη της Βαλκανικής Φωτογραφίας περιπλέκει προβοκατόρικα το διάλογο Ελλήνων και Βαλκάνιων φωτογράφων, με μια έκθεση εκτός Θεσσαλονίκης, στην ξεχωριστή Γκαλερί της Πτολεμαΐδας 512.

Το ταξίδι που ξεκίνησε στις αρχές του μήνα στη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης, με μια σύνθετη ομαδική έκθεση, την «Συνευρέσεις I, και την εγκατάσταση «Συνευρέσεις II», συνεχίζεται στην Πτολεμαΐδα με την «Συνευρέσεις III», και πάλι με μια μίξη καλλιτεχνών από τα Βαλκάνια, καλλιτεχνών που αντιμετωπίζουν τη φωτογραφία με διαφορετικό μυαλό, θέτουν για αυτήν διαφορετικούς στόχους και ως εκ τούτου την αντιμετωπίζουν διαφορετικά και χρησιμοποιούν διαφορετικές μορφές και φόρμες έκφρασης.

Πρόκειται για μια εκδρομή, ένα ταξίδι με αλλόκοτες -αλλά και τόσο κοντινές- «Συνευρέσεις», φωτογράφων, που παλεύουν ο καθένας με το δικό του εσωτερικό δαίμονα, που γαληνεύουν με τη γειτνίαση των λοιπών συναδέλφων, με την αλληλεπίδραση, με την συγκατοίκηση με το «άλλο».

Λίγα λόγια για τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση.
Ο Luka Klikovac, συνεχίζοντας πεισματικά με την έγχρωμη αναλογική φωτογραφία και δουλεύοντας ιδιαίτερα με τους φωτισμούς, δημιουργεί ιονικά "ανεξήγητα" κοσμικά περιβάλλοντα. Πιστός στις αρχές της καθαρής φωτογραφίας, δημιουργεί και μας παρουσιάζει το δικό του σύμπαν, όσο απειροελάχιστα και αν αυτό διαρκεί. Ο μικρός/ μέγας φωτογραφημένος κόσμος του δημιουργού είναι ένα σύμπαν ονειρικό, αλλά υπαρκτό. Μας το αποδεικνύουν οι φωτογραφίες που μας παρέχονται. Σε αυτές τις φωτογραφίες τίποτε δεν είναι ψεύτικο, όλα υπήρξαν μπροστά στο φακό, όπως μας παρουσιάζονται, αποδεικνύοντας ότι η φωτογραφία δεν έχει ανάγκη τους υπολογιστές ή το Photoshop για να παρουσιάσει την μη υπαρκτή πραγματικότητα.
Στην ίδια θέση για την αλήθεια της φωτογραφίας , αλλά με άλλη άποψη στο προς τα που στρέφουμε την κάμερα, γεγονός που δίνει πολύ διαφορετικά αποτελέσματα κινείται ο Αλέξανδρος Βρεττάκος. Συμμετέχει με μια ενότητα του έργου του η οποία τοποθετείται υπερβατικά πέραν του ρεαλισμού. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του, αφού αρνήθηκαν με την αποπομπή του χρώματος την σχέση τους με τη χρωματιστή γύρω μας πραγματικότητα, προχώρησαν περεταίρω, με τη βοήθεια ενός υψηλού βαθμού αντίθεσης, μιας ιδιαίτερης γωνιάς λήψης και ενός ξεχωριστού τρόπου προσέγγισης. Μονό με φωτογραφικά εργαλεία η πραγματικότητα γίνεται υπερπραγματική.
Η Καίτη Παπαναούμ ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο που ψάχνεται να δραπετεύσει από τη μιζέρια, αυτόν που θα ήθελε να ξεκολλήσει από τη γη και να υψωθεί στα ουρανιά, σαν καπνός που ανεβαίνει. Σε περιβάλλον μυσταγωγικό οι άνθρωποι που φωτογραφίζει θα τα καταφέρουν. Το χρώμα της φωτιάς, του πάθους, της εσωτερικής φλόγας, εντός του οποίου δρουν, δεν αφήνει καμιά πιθανότητα να το αμφισβητήσουμε, να σκεφτούμε την πιθανή πτώση, την πιθανή αποτυχία. Οι άνθρωποι της με τις δικές τους τελετουργίες τα κατάφεραν.
Η Sevgi Urum, μη μπορώντας να κρύψει την εικαστική καταγωγή της, παρουσιάζει επαναλαμβανόμενες φωτογραφίες, που είναι το αποτέλεσμα της εικαστικής της παρέμβασης. Το θέμα που την απασχολεί είναι η διαύγεια στις σχέσεις των πολιτών και η σχέση τους με τον λόγο της πολιτικής. Φωτογραφίζει μικρές ομάδες διαμαρτυρόμενων πολιτών, κόσμο στο δρόμο που βρίσκεται σε διάλογο για κάτι, και την διάφανη εικόνα τους αποθέτει, με όποιον τρόπο μπορούμε να φανταστούμε, επάνω σε άλλες αποθέσεις, επάνω σε προηγούμενες συν – ζητήσεις.
Ο Βασίλης Καρκατσέλης εκθέτει ένα επιτοίχιο χειροποίητο έργο, ένα έργο καμωμένο με τη μέθοδο της καλαθοπλεκτικής και γλυπτά του, όλα από φωτογραφίες. Τα έργα του αγωνίζονται για το πέρασμα της φωτογραφίας από τις δυο διαστάσεις στις τρεις, για την επέκταση ή κατάργηση των ορίων του φωτογραφικού έργου, την απελευθέρωση του από την φυλακή της κορνιζάς, για την ποιητική του χρώματος.
O Habib Bolat με μια ομάδα φοιτητών χρησιμοποιούν σαν "πρώτη ύλη" την ταινία "Θωρηκτό Ποτέμκιν" του Αϊζενστάιν, που λόγω παλαιότητας είναι ελεύθερη δικαιωμάτων, την επεξεργάζονται με λογισμικό που διατίθεται δωρεάν στο διαδίκτυο και διαθέτουν ελεύθερο το έργο τους στο διαδίκτυο σε όποιον θα ήθελε να το δει, να το διανείμει, να το προβάλει ή να το επεξεργαστεί περαιτέρω και μάλιστα με την άδεια copyleft που εγγυάται τις ίδιες ελευθερίες!
Τέλος, η Avela Admon ενδιαφέρεται για τη σκηνοθετημένη φωτογραφία. Με χιούμορ αλλά και πίκρα, στήνει τα δικά της παραμυθένια, ονειρικά περιβάλλοντα, όπου μπλέκει το σουρεαλιστικό με το γκροτέσκο και το ακραίο κιτς.

Δυο λόγια για το θεσμό Aspects of Balkan Photography
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης για δέκατη έκτη χρονιά, συνεχίζει το θεσμό των συναντήσεων της Βαλκανικής Φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη.
Για εφέτος διοργανώνει σειρά παράλληλων εκθέσεων, ημερίδων, workshop (εργαστηρίων), διαλέξεων, προβολών και άλλων εκδηλώσεων στην πόλη, την περίοδο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του 2012, με την συμμετοχή φωτογράφων από χώρες της Βαλκανικής..
Παρουσιάζονται (σαν συνεργατικές προτάσεις δυναμικών ενεργών κέντρων φωτογραφίας) σημαντικές τάσεις της σύγχρονης φωτογραφίας σ' αυτή την πλευρά της Ευρώπης. Από το σύνολο των εκθέσεων γίνονται εμφανείς οι συγκλίσεις και αποκλίσεις από την σημερινή Ευρωπαϊκή φωτογραφία, στο επίπεδο του περιεχομένου και της γραφής, καθώς και οι επί μέρους ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν το μωσαϊκό των λαών, που κατοικούν στα Βαλκάνια.

Αυτή η σειρά εκδηλώσεων θα είναι και η επίσημη συμμετοχή του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης στους εορτασμούς του κεντρικού Δήμου Θεσσαλονίκης, για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης από τους Οθωμανούς και έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού (Τομέας Πολιτισμού).