Unknown persons

Το UIndy Athens Cultural Center, φιλοξενεί την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013, στις 20:00 τη φωτογραφική έκθεση του Παναγή Χρυσοβέργη με τίτλο "Unknown persons"

Πορτραίτα άγνωστων ανθρώπων που κοιτάζουν το φακό, τον φωτογράφο πίσω απ' το φακό, τον θεατή μέσα από την αποτύπωσή τους στο χαρτί. Πρόσωπα ως ανεξάρτητες, μοναδικές και ανεπανάληπτες οντότητες. Ποικίλλες πηγές του φωτός που εκ φύσεως τις ανταύγειές του φέρει κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Φως που σε κάθε συνάντηση προσώπων πολλαπλασιάζεται...

Αναρωτήθηκα καταρχάς πώς, και αν, το βλέμμα των φωτογραφιζομένων, -μέσα από τις ποικίλες αποχρώσεις του-, θα μπορούσε να μας κάνει να αισθανθούμε ομογάλακτοι της ζωής, κι αν ίσως θα μπορούσε να μας κάνει να νιώσουμε συνυπεύθυνοι μιας κοινωνίας που διαχωρίζει το ίδιο της το σώμα, επιτίθεται σε κάποια μέλη του, και εν τέλει το κατασπαράζει χρησιμοποιώντας απάνθρωπες ιδεολογίες περί βιολογικής ή πνευματικής ανωτερότητας.

Έτσι άρχισα να αφαιρώ πληροφορίες, όπως όνομα, καταγωγή, επάγγελμα, καθώς και επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως πρόσφυγας, μετανάστης, αλλοδαπός. Ήθελα να μείνει το πρόσωπο γυμνό, το βλέμμα ατόφιο, ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, κληρονομικές ή επίκτητες.

Αντ' αυτών, κατονομάζω τον τόπο και το χρόνο της φωτογράφισης που αφορούν στη δική μου συνάντηση με τον "Άλλον" μέσα στα συγκεκριμένα χωροχρονικά πλαίσια. Ο χρόνος και ο χώρος της φωτογραφίας αποτέλεσαν ζώνες αξιολογικά "ουδέτερες".

Τα ερωτήματα αυξήθηκαν. Πότε ένας άνθρωπος είναι άγνωστος; Πότε ο άγνωστος μετατρέπεται σε ξένο; Πότε ο ξένος σε εχθρό; Φτάνοντας στο παντελώς απογυμνωμένο βλέμμα του άλλου, αυτό με “άραξε”. Καθρεφτίστηκα μέσα του και άρχισα να με αναγνωρίζω. Όσο με αναγνώριζα τόσο με έλκυε κι όσο με έλκυε άρχισα να αναρωτιέμαι για την ύπαρξη του άλλου. Τότε γεννήθηκε μέσα μου η επιθυμία να τον γνωρίσω. Πώς αλλιώς θα μπορούσα, αν όχι μέσα από τη βαθίά γνώση της ετερότητάς του;

Αφού τα αφαίρεσα όλα, κατάλαβα πως οι "επιθετικοί" προσδιορισμοί συνιστούν μία επιθετική χειρονομία απέναντι στον άλλον σκεπάζοντας το ανθρώπινο πρόσωπό του. Ετικέτες, που μετατρέπουν τον συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο και ιστορικό χρόνο από "ουδέτερη ζώνη" σε "εμπόλεμη". Καταπίνουν το όνομα, την καταγωγή και όλες τις ιδιότητες του προσώπου του, μέχρι να καταπιούν τον άνθρωπο στο σύνολό του, προκειμένου να χτίσουν απέναντί μας τον "εχθρό".

Αν προτείνω σήμερα τα πορτρέτα αυτών των ανθρώπων είναι για να υπενθυμίσω την πρωταρχική έννοια του ουσιαστικού Άνθρωπος μέσα από το βλέμμα. Το δικό του και το δικό μας.

Παναγής