Restricted Area

Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει τη νέα φωτογραφική δουλειά της Βένιας Μπεχράκη με τίτλο "Restricted Area". Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 10 Ιουνίου έως τις 3 Ιουλίου 2010.

Τα έργα της Μπεχράκη δεν περιορίζονται στα στενά όρια της φωτογραφίας αλλά συνδυάζουν την performance, τη σύνθεση των κλασικών έργων ζωγραφικής, την κινηματογραφική αναπαράσταση της πραγματικότητας. Δανειζόμενη στοιχεία από υπερήρωες σε ταινίες δράσης ανατρέπει τα γυναικεία στερεότυπα δημιουργώντας ρόλους και καταστάσεις που επαναπροσδιορίζουν τη θέση της γυναίκας σε σχέση με τους συνήθεις κοινωνικούς της ρόλους.

Όπως παρατηρούν και οι Χρήστος Σαββίδης και Λυδία Χατζηιακώβου:

«Παρόλο που η ηρωίδα των φωτογραφιών βρίσκεται πάντα σε δράση, ετοιμοπόλεμη, η διάθεσή της κάθε άλλο παρά επιθετική και σκοτεινή είναι, αλλά θετική και χαρούμενη, χιουμοριστική και παιχνιδιάρικη[…]Η καλλιτέχνις δρα μέσα στο σύγχρονο αστικό ιστό όπου σκηνοθετεί τον εαυτό της τονίζοντας την performative διάσταση των έργων της –αναφορά στην επιλογή της performance ως γυναικείου μέσου τα πρώτα χρόνια της φεμινιστικής τέχνης, στις αρχές της δεκαετίας του ‘70– και την ανάληψη πολλαπλών ρόλων που ανατρέπουν όχι μόνο τα παραδοσιακά αλλά και τα σύγχρονα κλισέ. Τα αστικά τοπία που επιλέγει για να φιλοξενήσουν τη δράση της φέρουν συνήθως έντονα σημάδια φθοράς, είναι ενδιάμεσοι αστικοί χώροι-περάσματα που έρχονται σε αντίθεση και τελικά υπογραμμίζουν την glossy αισθητική αλλά και τον υπερβατικό χαρακτήρα των φωτογραφιών».

«Έντονα, χαρούμενα χρώματα, οικείες, καθημερινές δραστηριότητες συνδυάζονται με κοτόπουλα–χειροβομβίδες, κουτάλες–περίστροφα, καρότα–φισίγγια… Με χιουμοριστική και ειρωνική διάθεση, οι φωτογραφίες παραπέμπουν στις αφίσες-προτροπές προς τις νοικοκυρές κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με σλόγκαν όπως “Make yours a victory home”, καθώς και στις διαφημίσεις προϊόντων των δεκαετιών ’50 και ’60 όπως αυτή που ενέπνευσε το γνωστό έργο του Richard Hamilton, αλλά και στις φεμινιστικές επιταγές της δεκαετίας του ’70 για τη γυναικεία χειραφέτηση[…]Ανάμνηση ή φαντασίωση τελικά; Ανάμνηση και ξεπέρασμα των φεμινιστικών απόηχων. Φαντασίωση για μια απελευθέρωση από κάθε είδους περιορισμούς και από κάθε απαίτηση που τίθεται – από τον ίδιο μας τον εαυτό, από τους άλλους, ακόμη ίσως και από την τέχνη».