Perhaps / Acaso

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, παρουσιάζουν την έκθεση φωτογραφία τoυ Javier Vallhonrat με τίτλο «Perhaps» (Acaso).

Στη φωτογραφική του σειρά Perhaps (Acaso), ο Javier Vallhonrat χρησιμοποιεί μια οπτική στρατηγική που συγγενεύει με εκείνη της φωτογραφίας τεκμηρίωσης, με επιπλέον αναφορές στον κινηματογράφο και τη ζωγραφική.

Τα αντικείμενα και οι καταστάσεις που έχουν φωτογραφηθεί ανήκουν ταυτοχρόνως σε αντιτιθέμενα ή αντιφατικά πεδία. Καταστάσεις εκτός συμφραζομένων, κοινότοπες και τετριμμένες, αντικείμενα διφορούμενα, κάπου ανάμεσα σε εικαστικές εγκαταστάσεις και παιχνίδια, κατασκευές εκτός κλίμακας... Είναι ορισμένα από τα
τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται για να διαμορφώσουν το πλαίσιο μιας ανταλλαγής με το θεατή, βασισμένης στην αρχή της αμφισημίας και της δυνητικότητας.

Το εμφανώς πανοραμικό στήσιμο υπαινίσσεται έναν πιθανό κινηματογραφικό χειρισμό της στιγμής, που αντιδιαστέλλεται έντονα προς τη μορφική νηφαλιότητα και σταθερότητα της εικόνας καθεαυτής, η οποία και απηχεί εικαστικά πρότυπα. Τα απεικονιζόμενα αντικείμενα και καταστάσεις, μολονότι έχουν επενδυθεί με τη
βαρύτητα της φωτογραφίας ως ζωγραφικής, την ίδια στιγμή αποδίδονται με ελαφρές, φευγαλέες χειρονομίες, γεννημένες από την αμεσότητα μιας καθαρής φιλοπαιγμοσύνης.

Οι πράξεις, οι καταστάσεις ή τα αντικείμενα αποκτούν ένταση λόγω της εφήμερης φύσης της στιγμής και αποκτούν νόημα μέσω του ενεργήματος της φωτογράφησης, μέσω της μετατροπής τους σε εικόνα. Το γεγονός αυτό ωθεί σε μια μεταβίβαση δυνάμεων: η πράξη ή το αντικείμενο χάνει τη δύναμή του να ελκύσει ως “έργο”, γιατί η εξουσία αυτή μεταβιβάζεται στη φωτογραφική εικόνα. Η φωτογραφία, από πλευράς της, φαίνεται να υφίσταται μόνο υπό τη διαμεσολαβητική της ιδιότητα, ως καταγραφή ενός αντικειμένου ή συμβάντος εκτός της πράξης της φωτογράφησης.

Η παιγνιώδης, έμμονη αναζήτηση μιας θεμελιώδους χειρονομίας, μιας συμβολικής εγκατάστασης σε έναν κόσμο που μετατοπίζεται συνεχώς μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας, γίνεται η διεκδίκηση μιας ανάγκης και η άρνηση της τελικής της επίτευξης. Η σειρά εδρεύει σ' αυτό το μετατοπιζόμενο πεδίο, σ' αυτόν τον άδειο χώρο - έναν χώρο δυνητικότητας.

Javier Vallhonrat
Γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1953. Σπούδασε καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο Compultense, καθώς και ψυχολογία. Είναι επίσης θεραπευτής Gestalt και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην ανθρωπιστική συνθετική ψυχοθεραπεία. Έχει αναπτύξει πλούσια διδακτική δραστηριότητα ως φιλοξενούμενος λέκτορας σε πολλά
πανεπιστήμια στην Αυστρία, το Βέλγιο, τον Καναδά, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Φινλανδία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, το Μεξικό και την Αγγλία, ενώ παράλληλα διοργανώνει σεμινάρια και εργαστήρια.
Στα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισε τη σταδιοδρομία του ως επαγγελματίας φωτογράφος δημοσιεύοντας σε διεθνή περιοδικά. Έχει εκθέσει στα Taidemuseo de Porin (Φινλανδία, 1986), Les Rencontres d’Arles (Γαλλία, 1989), Arts Santa Mònica (Βαρκελώνη, 1996), Centre National de la Photographie (Παρίσι, 2003), Telefónica Foundation (Μαδρίτη, 2004) και Canal de Isabel II (Μαδρίτη, PHotoEspaña, 2008). Απέσπασε τα ακόλουθα βραβεία: Silver award από το περιοδικό New York Times Magazine το 1994, National Photography Prize και Silver Award of Excellence από τη Society of Newspaper Design το 1995, The Art Directors Club 76th Annual Award το 1997, Bartolomé Ros Prize εξ ημισείας με την επιμελήτρια Marta Gili (PHotoEspaña, 2007) και The Villa de Madrid Photography Prize (2009). Το έργο του συμπεριλαμβάνεται στις συλλογές των ακόλουθων μουσείων: Museo
Nacional Centro de Arte Reina Sofía (Μαδρίτη), Centre Georges Pompidou και Maison Européene de la Photographie (Παρίσι), International Polaroid Collection (Βοστώνη), και Musée Grand Duc Jean (Λουξεμβούργο).
www.javiervallhonrat.com