Ο Δημήτρης Λέτσιος που γνώρισα

Αν είχα συνειδητοποιήσει περί τίνος πρόκειται, όταν ο καθηγητής Βασίλης Αναγνωστόπουλος μου μίλησε σχετικά με τη δημιουργία του βιβλίου "Πρόσωπα της Ανακασιάς Βόλου" και τη συγγραφή ενός κειμένου για τον Δημήτρη Λέτσιο, ίσως να μην είχα αποφασίσει να αναλάβω να γράψω γι’ αυτόν. Δεν ξέρω γιατί, αλλά, δυστυχώς, ποτέ δεν μπορούσα να «κατασκευάσω» κείμενα τέτοιου είδους κατά παραγγελία και αν δεν άκουγα το όνομα Λέτσιος, το οποίο ανέσυρε όλα όσα από την αποχώρησή του και μετά είχαν μαζευτεί εντός και ζητούσαν διέξοδο, δεν υπήρχε περίπτωση να έλεγα το ναι και μάλιστα με ενθουσιασμό.

Άρχισα λοιπόν, χωρίς δεύτερη σκέψη, να γράφω το χρονικό της γνωριμίας μου με τον Δημήτρη Λέτσιο, περιγράφοντας όσα συνέβησαν κατά τις επισκέψεις μου στο σπίτι της Αργοναυτών με Κουμουνδούρου τον τελευταίο μήνα της ζωής του. Μόλις τελείωσα το κείμενο και το διάβασα, συνειδητοποίησα ότι αυτές οι σελίδες και το κομμάτι της ζωής του Δημήτρη Λέτσιου που περιείχαν ήταν σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με όσα είχαν γραφεί μέχρι τότε. Άρχισα να αμφιβάλλω αν ήμουν η κατάλληλη να μιλήσω για κάποιον που γνώρισα ελάχιστα και σε συγκεκριμένη φάση της ζωής του. Για το λόγο αυτό, ακολουθώντας ανάποδα τη σωστή διαδικασία, ερεύνησα όσα είχαν γραφεί μέχρι τότε - τα περισσότερα από τα οποία αποτελούν εξαιρετικά κείμενα – αλλά και όσα λόγια του ίδιου είχαν καταγραφεί και αποφάσισα να συνθέσω μια εργοβιογραφία του βασισμένη σε αυτά τα κείμενα και τις μαρτυρίες. Έτσι, το χρονικό έγινε το πρώτο μέρος του κομματιού του βιβλίου που αναφέρεται στον Δημήτρη Λέτσιο και η εργοβιογραφία το δεύτερο.

Σε αυτό το δεύτερο μέρος, προτίμησα να παραθέσω αρκετά αυτούσια αποσπάσματα των συγγραφέων, συνδέοντας τα μεταξύ τους, παρά να τα παραφράσω, για δύο λόγους. Πρώτα επειδή δεν το έβρισκα έντιμο να ξαναγράψω ένα κείμενο που θα το παρουσίαζα ως δικό μου, βασιζόμενη στη δουλειά άλλων κι ύστερα γιατί πιστεύω ότι αξίζει να υπάρχουν συγκεντρωμένα κάπου λόγια σημαντικών ανθρώπων που έγραψαν για τον Δημήτρη Λέτσιο με τόσο ξεχωριστό τρόπο. Οι άνθρωποι αυτοί είναι, ο Κώστας Ακρίβος, η Χριστίνα Αυδίκου, η Πάτρα Βασιλείου, ο Γιώργος Θωμάς, ο Τάσος Κανταράκιας, η Μαίρη Καρουκανίδου, η Μαρούλα Κλιάφα, ο Αριστείδης Κοντογιώργης, ο Γιώργος Λάγδαρης, ο Γιάννης Μαντίδης, ο Γιάννης Μουγογιάννης, ο Λέων Μουρτζούκος, ο Μιχάλης Μπάστας, ο Θανάσης Νιάρχος, ο Ηρακλής Παπαϊωάννου, ο Κυριάκος Παπαγεωργίου, ο Γεράσιμος Τσιμπλούλης, ο Νίκος Τσούκας, οι αείμνηστοι Νίκος Κολοβός, Σπύρος Μελετζής, Κώστας Μπαλάφας, Γιάννης Φάτσης και άλλοι. Βέβαια, εκτός από τα γραφόμενα υπάρχουν και αυτά που κουβαλούν στην καρδιά και τη μνήμη τους άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά, όπως για παράδειγμα, η Πάτρα Βασιλείου, η Νίκη Κολοβού, η Ερμιόνη Τζήμερου, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, τις αναμνήσεις των οποίων πολύ θα ήθελα να συλλέξω και να καταγράψω, αλλά δεν γινόταν να χωρέσουν στις λίγες σελίδες που είχα στη διάθεσή μου. Τους ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τον Κυριάκο Παπαγεωργίου, αφού χωρίς αυτόν δεν θα είχα γνωρίσει από κοντά τον Δημήτρη Λέτσιο και τίποτα δεν θα είχε συμβεί, καθώς και την Πάτρα Βασιλείου, τον Γιώργο Λάγδαρη, τον Κώστα Λιαπή, τον Γιάννη Μουγογιάννη, τον Λέοντα Μουρτζούκο, τον Ηρακλή Παπαϊωάννου και τον Νίκο Τσούκα, που μου παραχώρησαν υλικό που είχαν στην κατοχή τους.

Ωστόσο, το ότι τόλμησα να ολοκληρώσω τη μελέτη για τον Δημήτρη Λέτσιο νικώντας τις αμφιβολίες μου, δεν οφείλεται στη βοήθεια που συνειδητά ή άθελα τους μου έδωσαν όσοι προανέφερα. Οφείλεται στο ότι σήμερα πλέον αισθάνομαι πραγματικά κάποιος που συνδέεται βαθύτερα από ότι μετά ένα μήνα γνωριμίας με τον Δημήτρη Λέτσιο. Κάποιος που μπορεί να τον συναισθανθεί και να συνοδοιπορήσει μαζί του, έστω και ετεροχρονισμένα, κι αυτό γιατί είμαι το ίδιο ερωτευμένη όπως κι εκείνος με τη Φωτογραφία. Μια ερωμένη που σε αποσπά από όλους και όλα. Την εποχή που ο Δημήτρης Λέτσιος άφηνε τα πάντα πίσω του τρέχοντας για χάρη της σε κάμπο και βουνά ζωσμένος τις μηχανές του, όλοι τον κοίταζαν κι απορούσαν. Πιστέψτε με, το ίδιο αισθάνομαι κι εγώ τώρα που κάνω σχεδόν το ίδιο. Δεν είναι κάτι φυσιολογικό, δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο καθένας. Έχει κόστος μεγάλο σίγουρα, αλλά όταν είσαι ερωτευμένος δεν σκέφτεσαι. Η καρδιά δεν έχει μυαλό. Και όπως κατάλαβα, όσο καιρό βρέθηκα δίπλα στον Δημήτρη Λέτσιο, όταν πρόκειται για τον έρωτα της ζωής μας, αυτό δεν αλλάζει μέχρι το τέλος.

---

Ακολουθεί απόσπασμα του βιβλίου (το α΄μέρος του κειμένου για τον Δημήτρη Λέτσιο) σε μορφή pdf.
(Για να δείτε / κατεβάσετε το αρχείο πατήστε εδώ)