Metaphors

Στο πλαίσιο του κεντρικού προγράμματος του Athens Photo Festival 2016, παρουσιάζεται έως την Παρασκευή 31 Ιουλίου στο Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο Οδού Πειραιώς), η εκθεσιακή ενότητα Metaphors σε επιμέλεια Κωστή Αντωνιάδη.

Γιατί φωτογραφίζουμε; Γιατί κοιτάζουμε φωτογραφίες; Τι κοιτάζουμε σε αυτές; Τι είναι αυτό που προσκαλεί το βλέμμα μας να διαπεράσει την επιφάνειά τους, να ψάξει πίσω από την απεικόνιση, για κάτι διαφορετικό από αυτό που μας περιγράφουν, ένα νόημα, μια φράση, κάτι που πιστεύουμε πως εξηγεί τον κόσμο, την ίδια τη ζωή; Είναι η «πίεση του άφατου που θέλει να ειπωθεί» (όπως θα γράψει ο Roland Barthes στις πρώτες σελίδες στον «Φωτεινό Θάλαμο») ή, με διαφορετικό τρόπο διατυπωμένο, είναι η πίεση του αόρατου να φανερωθεί.

Είναι ο εφιάλτης στο «Asylum of the Birds» του Roger Ballen, που εδώ και χρόνια, από τα πρώτα του κιόλας έργα, ζητά να αναδυθεί μέσα από τις φωτογραφίες του, μέσα από αλλόκοτα πρόσωπα, μάσκες και τελετουργίες. Είναι ένα ερωτηματικό για την παραδοξότητα της ζωής, που ο Alexander Mendelevich εναποθέτει σε σκοτεινά, φθαρμένα πρόσωπα, στη σειρά των έργων του "Planning The Emptiness". Άλλοι φωτογράφοι χρησιμοποιούν μεταφορές για να ξορκίσουν το κακό ή να επουλώσουν τις πληγές τους.

^{Alexander Mendelevich (IL)
Planning the emptiness}

«With Whom Do I Have The Pleasure?» ρωτά ο Charlie Simokaitis, μεταφράζοντας σε απτές εικόνες την εμπειρία που βιώνει η κόρη του, καθώς χάνει σταδιακά την όρασή της, ενώ η Margot Wallard, στο έργο της "Natten" βάζει τη φωτογραφική μηχανή ασπίδα απέναντι στον πόνο της απώλειας του αδελφού της.

^{Charlie Simokaitis (US)
With whom do I have the pleasure?}

Στις φωτογραφίες με τίτλο "Post", αποσπασματικές μνήμες και λεπτομερείς περιγραφές διαμορφώνουν ένα σύμπλεγμα αναπαραστάσεων, μέσα από το οποίο η Marta Zgierska, αναλογίζεται το θάνατο που την άγγιξε μετά από ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα. Άλλοι φωτογράφοι πάλι, επιχειρούν να αναπαραστήσουν τον τόπο καταγωγής τους, αναπλάθοντας μύθους και αφηγήσεις. Έτσι, στη σειρά των έργων "Pine Tree Ballads" του Paul Thulin, αντικείμενα, σκιές, γδαρμένοι τοίχοι, τσακισμένοι κορμοί δέντρων, μεταμορφώνονται στα προγονικά φαντάσματα των αφηγήσεων του παππού του για τους πρώτους αποίκους στη Νέα Αγγλία.

^{Marta Zgierska (PL)
Post}

Η ζεστή απόχρωση και η διάρθρωση της σειράς των έργων του Alvaro Deprit στη σειρά "Al-Andalus", μας υποδεικνύει πως οι τοποθεσίες και τα στιγμιότυπα στις φωτογραφίες του, δεν έχουν σκοπό να απεικονίσουν την Ανδαλουσία, αλλά μια χώρα που ο ίδιος έχει ονειρευτεί, μια χώρα που μοιάζει να ισορροπεί σε μια κατάσταση μεταξύ της πραγματικότητας και φαντασίας.

Οι εκθέσεις του Φεστιβάλ αρθρώνονται μέσα από αυτοτελείς ενότητες και διασταυρώνουν φωτογραφικά έργα σύγχρονων καλλιτεχνών, οπτικοακουστικό υλικό και φωτογραφικές εκδόσεις, ενισχύοντας τόσο τον καλλιτεχνικό όσο και τον κοινωνικό διάλογο.