ΣΦΑΓΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΜΨHΣΤΟΥ

Για μία ακόμη φορά, το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης ενδιαφέρεται για τη δημιουργική «καταγραφή» ειδικών περιοχών της πόλης εντός της οποίας αναπτύσσει τη δραστηριότητά του.

Αυτή τη φορά, οι σχέσεις των φωτογράφων (και με την πόλη και με τη φωτογραφία) αναπτύχθηκαν σε μία περιοχή της Δυτικής Θεσσαλονίκης, την περιοχή που μόλις πριν κάποια χρόνια φιλοξενούσε τα σφαγεία της πόλης, οικονομική δραστηριότητα που της άφησε την ονομασία, αν και έχει σταματήσει να ασκείται από δεκαετίες.

Η περιοχή των Σφαγείων της Θεσσαλονίκης (από το κτήριο των Δικαστηρίων, το λιμάνι και τη νέα Δυτική είσοδο μέσω της εθνικής οδού) αποτέλεσε για έναν αιώνα και πλέον κομβικό σημείο ανάπτυξης της πόλης. Αλλάζοντας αρκετές φορές χαρακτήρα, μορφή και ύφος φιλοξένησε, κατά καιρούς, παραγωγικές δομές, χώρους εμπορίου, δραστηριότητες του περιθωρίου της κοινωνικής ζωής αλλά και μέρος του πολιτιστικού γίγνεσθαι της πόλης.

Τα τελευταία χρόνια, μέσα στην κρίση, και για ακόμα μια φορά, διατηρώντας όλα αυτά τα επί μέρους ιστορικά χαρακτηριστικά της, η περιοχή μεταμορφώνεται από ένα ζωντανό κουφάρι-μνημείο του παρελθόντος του, σε κάτι νέο.

^{φωτογραφία: Λευτέρης Μικρός}

Οι φωτογράφοι που συμμετέχουν στην έκθεση παρουσιάζουν την πολυπλοκότητα της περιοχής, και τη συνέχεια ή την εγκατάλειψη της ζωής σε αυτή, με μικρές ατομικές εργασίες.

Το παλίμψηστο της περιοχής αναδεικνύεται μέσα από τις ξεχωριστές μεταξύ τους εικόνες, όχι μόνον επειδή καλύπτουν διαφορετικές θεματικές αλλά και γιατί αρθρώνονται διαφορετικά. Ανεξάρτητες μεταξύ τους φωτογραφικές προσεγγίσεις και χρήσεις του φωτογραφικού μέσου, ενορχηστρώνονται σε μια φόρμα που επιδιώκει τη δημιουργία ενός πάζλ εικόνων που συνθέτουν ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό αφήγημα, ικανό να προβάλει με τον τρόπο του «και το ένα και το άλλο».

Στην έκθεση συμμετέχουν οι:

Εύη Δαλλίδου, Δημήτρης Δικμάνης, Βασίλης Καρκατσέλης, Δώρα Κατάκη, Λουκάς Κόνιας, Μαρία Λαμπριανίδου, Αργύρης Λιαπόπουλος, Βασίλης Μαντάς, Γιώργος Μαντάς, Τριάδα Μαραγκόζη, Δημήτρης Μιχαηλίδης, Λευτέρης Μικρός, Εύη Μούρνου, Σταύρος Ξηρός, Γιάννης Πομάκης, Μένη Σεϊρίδου, Άγγελος Σοφιανίδης, Έλσα Τζιάνα, Αλέκα Τσιρώνη, Αντριάνα Τυροπώλη και η Αλεξάνδρα Φωτιάδου.

Την ημέρα των εγκαινίων θα λειτουργήσει προβολή μιας άλλου είδους παρουσίασης της περιοχής.

Λίγα λόγια για την έκθεση

Για μία ακόμη φορά, το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης ενδιαφέρεται για τη δημιουργική «καταγραφή» ειδικών περιοχών της πόλης εντός της οποίας αναπτύσσει τη δραστηριότητά του.

Αυτή τη φορά, οι σχέσεις των φωτογράφων (και με την πόλη και με τη φωτογραφία) αναπτύχθηκαν σε μία περιοχή της Δυτικής Θεσσαλονίκης, την περιοχή που μόλις πριν κάποιες δεκαετίες φιλοξενούσε τα σφαγεία της πόλης, οικονομική δραστηριότητα που της άφησε την ονομασία, και ας έχει σταματήσει να ασκείται.

Η περιοχή των Σφαγείων της Θεσσαλονίκης (το τρίγωνο που ορίζεται από το κτήριο των Δικαστηρίων, το λιμάνι και τη νέα Δυτική είσοδο μέσω της εθνικής οδού και τελειώνει στις παρυφές του Καλοχωρίου) αποτέλεσε για έναν αιώνα και πλέον κομβικό σημείο ανάπτυξης της πόλης. Αλλάζοντας αρκετές φορές χαρακτήρα, μορφή και ύφος φιλοξένησε, κατά καιρούς, παραγωγικές δομές, χώρους εμπορίου, δραστηριότητες του περιθωρίου της κοινωνικής ζωής αλλά και μέρος του πολιτιστικού γίγνεσθαι της πόλης.

Η περιοχή, πχ την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα ήταν γνωστή για τα «ταμπακαριά» της, τα βυρσοδεψεία (επεξεργασία και βαφή δέρματος ζώων, δραστηριότητα που σχετίζεται άμεσα με τα σφαγεία) και την επόμενη, την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα με την ποιοτική διασκέδαση.

Τα τελευταία χρόνια, μέσα στην κρίση, και για ακόμα μια φορά, διατηρώντας όλα αυτά τα επί μέρους ιστορικά χαρακτηριστικά της, η περιοχή μεταμορφώνεται από ένα ζωντανό κουφάρι-μνημείο του παρελθόντος του, σε κάτι νέο.

Οι φωτογράφοι που συμμετέχουν στην έκθεση παρουσιάζουν την πολυπλοκότητα της περιοχής και τη συνέχεια ή την εγκατάλειψη της ζωής σε αυτήν, με μικρές ατομικές εργασίες σε μία μεγαλύτερη ενορχήστρωση.

Το παλίμψηστο της περιοχής αναδεικνύεται μέσα από τις ξεχωριστές μεταξύ τους εικόνες, όχι μόνον επειδή καλύπτουν διαφορετικές θεματικές αλλά και γιατί αρθρώνονται διαφορετικά. Ανεξάρτητες μεταξύ τους φωτογραφικές προσεγγίσεις, χρήσεις του φωτογραφικού μέσου και τρόπων ανάρτησης, συνθέτουν ένα ενδιαφέρον καλλιτεχνικό αφήγημα, ικανό να προβάλει με τον τρόπο του «και το ένα και το άλλο» αυτό δηλαδή που είναι η περιοχή σήμερα. Η συν-λειτουργία όλων των έργων σε μία ενιαία φόρμα, επιδιώκει τη δημιουργία ενός πάζλ εικόνων που ευελπιστεί στην εμπλοκή του θεατή.

Ελπίζουμε να το καταφέρουν

Βασίλης Καρκατσέλης