Εννοιολογική Τέχνη

“Η ιδέα γίνεται μια μηχανή που δημιουργεί τέχνη”, Sol LeWitt

Με ρίζες στο Dada και κυρίως στο υπονομευτικό κι ευφυές έργο του Marcel Duchamp και στα ready -made έργα του κι επιρροή από το Μινιμαλισμό, αλλά και τη γεωμετρική αφαίρεση, η τέχνη τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα δεν φαίνεται να ταιριάζει με τους ορισμούς που είχαμε ως τώρα για αυτήν!

Για χιλιάδες χρόνια, χωρίς να ξεχνούν το περιεχόμενο, αυτό που κοίταζαν οι καλλιτέχνες και το κοινό τους ήταν η μορφή, η αισθητική και ακόμη πιο συγκεκριμένα αυτό που θεωρούσαν στην εποχή τους ως όμορφο. Η τέχνη έπρεπε να δείχνει ομορφιά κι ο καλλιτέχνης όφειλε μέσα από μακροχρόνια σκληρή δουλειά και πολύ ταλέντο να καταφέρει να τελειοποιήσει τις τεχνικές του δεξιότητες ώστε να δημιουργεί έργα απαράμιλλης αισθητικής.

Και σήμερα; Τώρα ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης τέχνης (και μάλιστα αυτό θα δούμε κυρίως στα μουσεία σύγχρονης τέχνης και στις ακριβές γκαλερί) έχει να κάνει μόνο με το περιεχόμενο και σίγουρα όχι με την παραγωγή αισθητικά άρτιων έργων τέχνης.

«Μα είναι τέχνη αυτό;» αναρωτιούνται πολλοί άνθρωποι απέναντι σε μία τέχνη που θέλει μύηση και κατανόηση της λογικής της για να την προσεγγίσεις. Καλώς ήρθατε στη μεταμοντέρνα εποχή!

Πληροφορίες:

• Κυριακή  23  Μαΐου 2021, 8:00 – 10:00 μ.μ.
• Η παρουσίαση θα γίνει μέσα από την πλατφόρμα Zoom
• Κόστος  5 ευρώ
• Οι ενδιαφερόμενοι καταθέτουν το ποσό των πέντε ευρώ στο λογαριασμό IBAN: GR 090 17190 2000 6902 1332 13495  Τράπεζα Πειραιώς, Φόρτης Γιώργος (τα έξοδα κατάθεσης επιβαρύνουν τον καταθέτη). Στη συνέχεια στέλνουν φωτογραφία της κατάθεσης στο email:  akatsikoudis@yahoo.com  –  στο θέμα του μηνύματος: Εννοιολογική Τέχνη –  και θα τους σταλεί ο σύνδεσμος και ο κωδικός της εκδήλωσης.

O Ανδρέας Κατσικούδης είναι εκπαιδευτικός, σκηνοθέτης και φωτογράφος. Διδάσκει φωτογραφία, κινηματογράφο και ιστορία τέχνης στο Cinemarian. Το 2019 ξεκίνησε μια πρωτότυπη σειρά σεμιναρίων πάνω στην ιστορία της τέχνης: αναφέρεται σε όλες τις τέχνες κι όχι μόνο στα εικαστικά (από αρχιτεκτονική και λογοτεχνία ως κινηματογράφο, κόμιξ και μουσική), ενώ προσπαθεί να συνδέει τις παρουσιάσεις αυτές με τη δημιουργικότητα, έτσι ώστε η ιστορία τέχνης να αποτελεί έμπνευση τόσο για τους καλλιτέχνες κι εκπαιδευτικούς όσο και για κάθε άνθρωπο που τις παρακολουθεί.