Τρένα και χρόνος

Ο χρόνος υπάρχει στη ζωή καθενός, ακόμα και στη ζωή των αντικειμένων. Αφήνει παντού τα σημάδια του με διάφορους τρόπους και, φυσικά, δεν ξεχνά ούτε τα μέταλλα των τρένων. Το μυστήριο που φαίνεται να κρύβουν τα παροπλισμένα βαγόνια των αμαξοστοιχιών και η ιδέα ότι κάποτε, στο παρελθόν, άνθρωποι κινούνταν μέσα σε αυτά, σφράγισε την επιθυμία μας να τα αποτυπώνουμε φωτογραφικά. Μια φωτογραφία μπορεί να δώσει νόημα σε κάτι που θεωρούνταν ασήμαντο έως τότε και να ταξιδέψει το θεατή στη δική του εποχή. Επίσης, μια φωτογραφία μπορεί να είναι η αφορμή για σκέψεις γύρω από μια ξεχασμένη αλήθεια, που υπάρχει δίπλα μας χρόνια τώρα, αλλά αδυνατούμε να την αντιληφθούμε. Η ζωή ενός τρένου, θα μπορούσε να παραλληλιστεί με τη ζωή ενός ανθρώπου. Στην αρχή είναι χρήσιμο και επιθυμητό και στη συνέχεια, όταν γεράσει και σκουριάσει, αφήνεται στο έλεος του χρόνου.

Γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη, όπου μεγάλωσε και συνεχίζει να ζει ως σήμερα. Σπούδασε φωτογραφία στο Πολιτιστικό ΙΕΚ Θεσσαλονίκης -Τμήμα «Τεχνικός Λήψης Φωτογραφίας», παίρνοντας υποτροφία για το δεύτερο και τρίτο εξάμηνο σπουδών. Αν και πολύ νέος στο χώρο της φωτογραφίας, έχει εισέλθει δυναμικά συμμετέχοντας σε αρκετούς φωτογραφικούς διαγωνισμούς και εκθέσεις. Δεν είναι προσηλωμένος σε ένα φωτογραφικό είδος, αλλά του αρέσει να δοκιμάζεται σε διάφορα, αφού ακόμη βρίσκεται στο στάδιο της αναζήτησης και του πειραματισμού. Στα άμεσα σχέδια του είναι να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών.

Εγκαίνια: Τρίτη 2 Νοεμβρίου στις 20:00
Σε συνεργασία με το Καφέ Σπίτι μου