Ο Χριστός σταμάτησε στο Μόντε

Ο Νικήτας Κανάκης και ο Γιάννης Γιαννακόπουλος συνδιαλέγονται ανάμεσα στην εικόνα και στο λόγο.

Μια συνάντησή δύο φίλων που συναντήθηκαν στο Αφγανιστάν πριν πολλά χρόνια και αφού ταξίδεψαν πολύ, βρίσκουν την Ιθάκη τους στα βάθη της Αφρικής στο Μόντε.

Ο Νικήτας Κανάκης και ο Γιάννης Γιαννακόπουλος συνδιαλέγονται ανάμεσα στην εικόνα και στο λόγο στο ΜΕΤΑPolis, Αιόλου 48-50, Αθήνα την Παρασκευή 6 Απριλίου 2012 στις 20.00

Ο Χριστός σταμάτησε στο Μόντε...

Φθάνοντας με το Γιάννη το Γιαννακόπουλο Μεγάλη Τετάρτη μείναμε αποσβολωμένοι. Οκτακόσια ξυπόλητα και τροµαγµένα ορφανά του πολέµου που περίµεναν πεινασµένα λίγο χυλό με έκαναν να καταλάβω πως δεν είχα κανένα δικαίωμα να σταματήσω. Και ένα μικρό ρακένδυτο κοριτσάκι που έτρεξε έτσι ξαφνικά να με αγκαλιάσει μου υπενθύμισε πως δεν διαλέγουμε ζωή, η ζωή μας διαλέγει.

Εκείνο το Πάσχα αισθάνθηκα πως ο Χριστός σταμάτησε στο Μόντε…

Αγάπησα τούτο το χωριό, και το αγαπώ με πάθος.Και πέσαμε με τα μούτρα να το δούμε να καλυτερεύει, να μεγαλώνει, να δημιουργεί ευκαιρίες για παιδιά που η ζωή τα αδίκησε κατάφωρα

Και θα με ακούσετε να μιλάω πάντα με ενθουσιασμό και να κάνω σχέδια. Γιατί βλέπω χειροπιαστά τα ονειρά μας να γίνονται πραγματικότητα. Το νοσοκομειάκι μας που λειτουργεί, τα παιδιά- που ζωή να έχουν έφτασαν τα 1500- να έχουν ρούχα παπούτσια φαγητό και φάρμακα, το χοιροστάσιο που μεγαλώνει, το ρεύμα που πλέον έρχεται, τα θερμοκήπια που θα ξεκινήσουν, το νέο πηγάδι…

Το Μόντε με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο τυχερός άνθρωπος είμαι!! Και βέβαια πλέον μπορώ να ξανακλαίω…

Αυτή μας την εμπειρία θέλουμε να την μοιραστούμε μαζί σας. Την Παρασκευή στις 6 Απριλίου στο Metapolis Αιόλου 48. Με τους πολλούς φίλους μας που κατά καιρούς συμμερίζεστε μέσα από τα σημειωματά μας τις αγωνίες και τους ενθουσιασμούς μας για το χωριό μας.

Δειχνοντάς σας φωτογραφίες και κουβεντιάζοντας για το τι κάναμε και το τι ονειρευόμαστε να κάνουμε.

Μερικές μέρες μετά θα επιστρέψουμε για Πάσχα στο Μόντε. Για να βγάλουμε τον επιτάφιο που τα παιδιά στολίζουν, μαζί τους τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής στο δάσος ανάμεσα στις καλύβες γύρω από το χωριό μας. Για να κάνουμε Ανάσταση το βράδυ του Σαββάτου με μόνο φώς τα κεριά των παιδιών.

Αλλά και για να μπορέσουμε την Κυριακή του Πάσχα να κρατήσουμε την υπόσχεση που δίνουμε κάθε χρόνο να μαγειρέψουμε – μόνη φορά το χρόνο- κρέας για όλα τα παιδιά. Και ρύζι και φασόλια και πατάτες. Σε ένα μεγάλο μεγάλο τραπέζι που καλεσμένοι θα είναι και όλοι από τα γύρω χωριά. Και όποιος πεινασμένος και ταλαιπωρημένος τον βγάλει ο δρόμος του.

Γιατί κάθε χρόνο ο Χριστός σταματάει στο Μόντε…
Νικήτας Κανάκης