Χρόνος Φωτογραφικός

Ο Χρόνος είναι «ένα μη χωρικό γραμμικό συνεχές, στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη».
Η έννοια του χρόνου είναι μια παμπάλαια μυστηριώδης υπόθεση για τον άνθρωπο. Για να την κατανοήσει την παρομοίασε με ποτάμι που κυλά, πάντα από τις πηγές προς την ανοικτή θάλασσα. Με τη φωτογραφία βελτιώσαμε κάπως την αίσθηση που έχουμε για αυτόν (τον χρόνο).

Με τον όρο φωτογραφία, αναφερόμαστε, γενικά, στη διαδικασία δημιουργίας οπτικών σταθερών εικόνων επάνω σε κάποιο υλικό, με τη βοήθεια του φωτός.
Οι οπτικές εικόνες μέσω της καταγραφής και της αποτύπωσης συλλαμβάνουν και στη συνέχεια μας μιλούν για καταστάσεις και ύλη. Η φωτογραφική πράξη/απεικόνιση μας δίνει τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε μπρος πίσω στο χρόνο, να γυρίζουμε, πνευματικά, από το τώρα της θέασης των φωτογραφιών πίσω στο χρόνο της δημιουργίας τους. Μιλάμε για ένα ταξίδι από το εκάστοτε τώρα του κάθε ξεχωριστού θεατή, στο τότε του δημιουργού της εικόνας, από τις απόψεις του θεατή, στα θέλω του φωτογράφου. Η φωτογραφία που σμιλεύεται με το φως, περιγράφει χρόνους και περιέχει απόψεις. Η φωτογραφία ως μία ξεχωριστή μορφή ρεαλιστικής αποτύπωσης, μέσω αυτού του πνευματικού ή φαντασιακού δρομολόγιου, μας γυρίζει, σα θεατές, πίσω στο βίωμα του στιγμιότυπου και μας παρέχει δυνατότητες να αισθανόμαστε.
Οι φωτογράφοι, με εργαλείο τους το φως, λειτουργούν ως θεματοφύλακες του χρόνου τους, του χρόνου μας, του χρόνου, γενικά. Μας χαρίζουν γνώση και δυνατότητες για αρμένισμα σε πράξεις που δεν είδαμε, αλλά μας επιτρέπεται (αφού αναπλάσουμε με φαντασία) να βιώσουμε με όχημα την επιστροφή μέσω της εικόνας. Μας θέτουν ενώπιων της πραγματικότητας

Λίγα λόγια για το έργο του Δημήτρη Προκοπίου
«Ο Δημήτρης Προκοπίου αφήνεται μέσα στις πόλεις, για εικόνες, που με την προσεκτική χρήση του φωτοφράκτη δια-πραγματεύονται τις σχέσεις ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στο χρώμα και το μη χρώμα, εικόνες που ειρωνεύονται και παίζουν ταυτόχρονα με το θετικό και το αρνητικό. Χωρίς τη χρήση χρωματικών φίλτρων ή ειδικών εφέ, χρησιμοποιεί τον υπάρχοντα φωτισμό με τρόπο τέτοιο που να εισπράττει πνευματική δύναμη από τις εικόνες του. Εργάζεται σε ακατάλληλες για φωτογραφία καιρικές συνθήκες, μόνο έτσι όμως καταφέρνει να εισπράττει ενδιαφέροντα αποτελέσματα, λες και οι ίδιες οι πόλεις θέλουν να του ανταμείψουν για αυτές του τις εμμονές.
Με τέτοια χρήση του μέσου και τέτοια λογική, ο Προκοπίου, μπορεί με άνεση να χρησιμοποιεί το έγχρωμο φιλμ το οποίο οδηγεί πέραν του ρεαλισμού και της αναπαράστασης».
Ο Δημήτρης Προκοπίου έχει πάρει μέρος σε μεγάλες διεθνείς και πανελλήνιες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Ολλανδία. Μεταξύ άλλων έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στα πλαίσια της Phtobienale Θεσσαλονίκης, Φωτογραφική Συγκυρία, Athens Photo Festival, Festival Contrast Θεσσαλονίκης Έχει πραγματοποιήσει 15 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τη Γαλλία και τη Γερμανία και την Ουγγαρία.

Σύντομο Βιογραφικό του Βασίλη Καρκατσέλη
Γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο Αττικής το 1952.
Έχει παρουσιάσει τη χαρακτική και ζωγραφική του εργασία σε 11 ατομικές και πάνω από 50 ομαδικές εκθέσεις, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ομοίως, τη φωτογραφική του εργασία παρουσίασε σε 33 ατομικές και πάνω από 100 ομαδικές.
Εκδόθηκαν διάφορα έντυπα με κείμενα, δοκίμια, μονογραφίες, ποίηση, χαρακτικά και φωτογραφίες του.
Διετέλεσε Μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Μουσείου Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ άλλων το 1984 ιδρύει τη Φωτογραφική Ομάδα Τριανδρίας, γνωστή σε όλους σήμερα, σα Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και είναι Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής του Επιτροπής.
Μέλος διάφορων δραστήριων καλλιτεχνικών ομάδων, εργάζεται για τη διάδραση των τεχνών. Διδάσκει το αντικείμενό του παντού όπου του ζητηθεί.
Τον απασχολεί τόσο η παραδοσιακή αντίληψη για την τέχνη, όσο και το ταξίδι της πέραν των ορίων.
Παρουσίασε την εργασία του σε πολλούς χώρους και θεσμούς, και ανάμεσά τους στο Γαλλικό Salon, στο Βελιγράδι, τις Βρυξέλες, το Δουβλίνο, την Ισπανία, το Μεξικό, το Περού, την Κίνα, την Κωνσταντινούπολη πολλαπλώς, τις Φωτογραφικές Ημέρες του Κάουνας στη Λιθουανία, στο ‘Ευρωπαίοι Δημιουργοί στο Lotz της Πολωνίας, το Ουγγρικό Μουσείο Φωτογραφίας, τα Φεστιβάλ Marigrafia και Photovakation της Βουλγαρίας, την Biennale του Άμστερνταμ, την Phodar Bienniale, τη Φωτογραφική Συγκυρία και τη PHOTOBIENNALE, το Ίδρυμα Τσιχριτζή, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, το Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Μουσείο Λαϊκών Οργάνων Θεσσαλονίκης, το Λαογραφικό Μουσείο της Ξάνθης, την 1η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και σε πολλούς άλλους θεσμούς και χώρους.

Λίγα λόγια για το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΉ ΟΜΑΔΑ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑΣ, η ομάδα που βρίσκεται πίσω, ίδρυσε και υποστηρίζει το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ιδρύθηκε το 1984 στην Πάνω Πόλη της Θεσσαλονίκης και από τότε συνεχίζει σταθερά υπέρ της δημιουργικής φωτογραφίας. Το σχήμα, ευέλικτο αρκετά για να μπορεί να εξελίσσεται, πήρε πολλές μορφές στη μακροχρόνια πορεία του, και ίσως γι αυτό να κατάφερε να συνεχίζει τη δυναμική του παρέμβαση στα της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Με στόχο την ταυτόχρονη δημιουργία κοινού και δημιουργών, εργάζεται όλο το χρόνο, παντού όπου χρειαστεί.
Διδάσκοντας τη φωτογραφία σαν τέχνη και μέσον έκφρασης με δεκάδες εκθέσεις, προβολές, ομιλίες, παντός τύπου παρεμβάσεις και φυσικά, προσκλήσεις δημιουργών στη Θεσσαλονίκη (από Ελλάδα και εξωτερικό), φέρνει τη σύγχρονη δημιουργική φωτογραφία στο επίκεντρο του προβληματισμού των φωτογράφων και των κάθε είδους φίλων της φωτογραφίας.
Για τη διεθνή δράση του και για τις ανάγκες προώθησης της ελληνικής φωτογραφίας στο εξωτερικό είναι μέλος στην Ένωση Ευρωπαϊκών (μη κρατικών) Φεστιβάλ Φωτογραφίας.