wip8
το όγδοο τεύχος του ηλεκτρονικού περιοδικού για τη δημιουργική φωτογραφία
Αυτό το τεύχος είναι το πρώτο που έχει κεντρικό θέμα (Τίποτα ). Επίσης είναι η πρώτη φορά που συμμετέχουν -εκτός από φωτογράφοι- καλλιτέχνες από τον ευρύτερο χώρο των εικαστικών τεχνών μετά από πρόσκληση της επιμελήτριας του τεύχους Αρετής Λεοπούλου, επιμελήτριας του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Το επόμενο τεύχος (wip9) θα επιμεληθεί ο φωτογράφος και επιμελητής Στέργιος Καράβατος.
Το μεθεπόμενο τεύχος (wip10) θα επιμεληθεί ο φωτογράφος Γιάννης Σταθάτος με θέμα το Τοπίο σε όλες του τις εκφάνσεις. Κάποιες από αυτές (όχι φυσικά όλες) μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να δουν στο blog Dry Light stathatos.blogspot.com. Υλικό για αυτό το τεύχος μπορεί να αποσταλεί μέχρι 15 Σεπτεμβρίου 2010.
Σίμος Σαλτιέλ - Ιούνιος 2010
Τίποτα
Πάνε αρκετές δεκαετίες από τότε που ο John Cage άφηνε το απόλυτο τίποτα του ήχου να γίνει η σύνθεσή του* 4’33” κι όμως διαχρονικά το «τίποτα», το κενό, οι απόλυτες αυτές έννοιες, αλλά και το ασήμαντο, οτιδήποτε μπορεί ανά περίπτωση να θεωρούμε «τίποτα», αποτελούν μία υπόσχεση απεριόριστης ελευθερίας ή προκαλούν ένα φόβο αδιαπέραστης κενότητας. Όπως και να’χει, η ιδέα του τίποτα προξενεί μια πρωτόγνωρη αμηχανία. Και η αίσθηση αυτή δεν αλλάζει, παρ’ όλη την εξοικείωση της τέχνης με την αφαίρεση ή με το μινιμαλισμό. Η αμηχανία που προκαλεί η θεματική εστιάζεται στην εύλογη σκέψη: πώς μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει κάτι τόσο απροσδιόριστο, αλλά συνάμα και υπαρκτό; Και ειδικότερα ο φωτογραφικός φακός, πώς μπορεί να απαθανατίσει το τίποτα; Λιγότερο ή περισσότερο είναι γνώριμο: όπως κι αν το προσεγγίσει κανείς, αυτό από μόνο του είναι σαν έννοια πανίσχυρο, ισοπεδωτικό. Ίσως γιατί μας προκαλεί αμηχανία από μόνη της η απεριόριστη ελευθερία.Μέσα από το πρίσμα αυτό -και παρακολουθώντας τα υπό εξέλιξη projects καλλιτεχνών και φωτογράφων- αντιμετωπίσαμε με το Σίμο Σαλτιέλ την ιδέα για το wip8 με τον τίτλο «Τίποτα».
Στο τεύχος αυτό τα έργα δημιουργούν σειρές ή δίπολα από σκέψεις και εικόνες, που για κάποιους δε σημαίνουν τίποτα, ενώ άλλοι τις αντιλαμβάνονται ως θησαυρούς. Αυτά τα επιμέρους στοιχεία του κάθε «τίποτα» ήταν που ανά περίπτωση μας οδήγησαν στην συγκεκριμένη επιλογή εικόνων. Κι έτσι προέκυψαν -μέσα από τα ίδια τα έργα- μικρές ενότητες, μικροί εικονικοί διάλογοι πάνω σε κοινούς ή διαφοροποιημένους προβληματισμούς.
Άλλοτε πρόκειται για εικόνες που αποδομούν την ιστορία -και τα ευρήματά που αφήνει πίσω της- και συμπληρώνουν το παζλ της ζωής (Γιαμπουλντάκη, Μακρή). Άλλοτε πρόκειται για προσωπικές ιστορίες ευτυχίας (Casco) ή μοναξιάς (Μπαρακλιάνου), που ο φωτογραφικός φακός τις «καίει» σε μία λυτρωτική διαδικασία συναισθηματικής αποσυμπίεσης. Παρακολουθούμε το αστικό τοπίο και τα αρχιτεκτονικά κενά της καθημερινότητας (Ράκκας, Κάντας, Waissa, Παρθενάκη). Αντικρίζουμε το μηδενιστικό lifestyle, το κοινωνικό τίποτα που επιβάλλει συγκεκριμένες φόρμες επιβίωσης, διαβίωσης και αντιμετώπισης της ζωής (Ripps, Kalos & Klio), αλλά αντικρίζουμε και τις εικόνες της ανθρώπινης ανάγκης να αφεθείς στο τίποτα (Molterer) ή να το κοιτάξεις κατάματα (Μπίσυλλα). Βλέπουμε μεγεθυμένα τα απομεινάρια μας, ένα ακόμη στάδιο του τίποτα (Μούχα, Πασχαλίδου). Και τελικά, συναντούμε το φόβο ή και την ανάγκη -μεταφυσική, αλλά και τόσο ανθρώπινη- να αντιμετωπίσουμε ό,τι παραμένει άγνωστο και ανερμήνευτο (Σβορώνου, Λάμπρου).
Ελπίζω αυτές οι εκδοχές του κενού να αφήνουν χώρο για το καινό και να μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε το σημαντικότερο: το συμπέρασμα ότι για όλους μας, ακόμη και το τίποτα, σημαίνει κάτι.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους καλλιτέχνες και τους φωτογράφους που έστειλαν υλικό για το τεύχος του wip8, είτε συμμετέχουν σε αυτό είτε όχι, και βέβαια το Σίμο Σαλτιέλ για την εμπιστοσύνη και την εξαιρετική συνεργασία.
Αρετή Λεοπούλου* 4’33”: Σύνθεση του 1952 από τον John Cage (1912-1992), για κάθε μουσικό μέσο (ή συνδυασμό μέσων), στην οποία οι εκτελεστές δεν παίζουν τίποτα καθ ‘όλη τη διάρκεια του κομματιού [πρβ. en.wikipedia.org/wiki/4’33’’ καθώς και www.youtube.com/watch?v=hUJagb7hL0E]
To wip πήρε το όνομά του από τα αρχικά των λέξεων Work in Progress (δουλειά σε εξέλιξη).
Είναι ένα ψηφιακό περιοδικό, που φιλοξενεί αδημοσίευτες φωτογραφίες διαφορετικών φωτογράφων, οι οποίες δεν αποτελούν απαραίτητα μιά ολοκληρωμένη ενότητα, αλλά είναι τμήματα μιάς πρόσφατης ή παλιότερης δουλειάς σε εξέλιξη καθώς επίσης και μεμονωμένες φωτογραφίες (εκτός σειράς), εφόσον ο φωτογράφος τις αντιμετωπίζει ως μέρος της γενικότερης εξέλιξης της δουλειάς του.
Προδιαγραφές συμμετοχής
Mέχρι 10 φωτογραφίες - κάθε αρχείο να μην ξεπερνάει τα 2Mb (αρχεία jpg, RGB).
Οι φωτογραφίες μπορούν να συνοδεύονται από επεξηγηματικό κείμενο 100 λέξεων.
Τα ψηφιακά αρχεία των φωτογραφιών μπορούν να αποστέλλονται στο: wip@wip.gr
To συνολικό μέγεθος κάθε mail να μην ξεπερνάει τα 10 Mb.
Copyright
Το copyright των φωτογραφιών ανήκει στους φωτογράφους. Το περιοδικό είναι ένα secure pdf, χαμηλής ανάλυσης, το οποίο δεν επιτρέπει τη σωστή αναπαραγωγή των φωτογραφιών σε άλλη μορφή.
Περιοδικότητα
Πέντε με έξι τεύχη τον χρόνο.
Στόχοι
Η προσπάθεια αυτή δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Οι στόχοι του είναι:
Να υπάρχει ενημέρωση για το τι κάνουν άλλοι φωτογράφοι -τώρα- και όχι μόνο όταν και αν ολοκληρώσουν το έργο τους.
Να υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των φωτογράφων και των φωτογραφιών τους.
Να λειτουργεί ως ένα σημείο αναφοράς της φωτογραφικής δημιουργίας.