Εμπειρία Μισόφωτη - Σέριφος

Ο Δήμος Ερμούπολης και ο Σύλλογος των Φίλων τεχνικού πολιτισμού του Μουσείου παρουσιάζουν την έκθεση φωτογραφίας του Γιάννη Τυροβολά "Εμπειρία Μισόφωτη" στο Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης στη Σύρο.

Η έκθεση έχει σαν θέμα τα εγκαταλειμμένα μεταλλεία σιδήρου της Σερίφου και την απεργία, που έλαβε χώρα τον Αυγ. 1916. Είναι μια εικαστική προσέγγιση εικόνας και λόγου υπό μορφή ποίησης των Κ. Υφαντής και Γ. Τυροβολά. Η έκθεση συνοδεύεται από απαγγελία από τον Γ. Δεσύπρη της ποίησης του έργου.

Ο φωτογράφος Γιάνννης Τυροβολάς αναφέρει σχετικά για την έκθεση:

"Ήχων μεταλλικών το άσμα
αιώνες σεργιάνιζε στο χώρο…."

Τους ήχους αυτούς προσπάθησε να συλλάβει και να καταγράψει ο φωτογραφικός μου φακός το καλοκαίρι του 1997 – 34 χρόνια μετά το οριστικό κλείσιμο των μεταλλείων σιδήρου στη Σέριφο. Το κάλεσμα αυτών των ήχων αφουγκράστηκε μέσα από τις φωτογραφίες μου ο ποιητής και φίλος Κώστας Υφαντής και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα με την ποιητική του συλλογή . Τους ίδιους απόηχους συνέλαβε ο σκηνοθέτης, ηθοποιός Γιάννης Δεσύπρης δίνοντας τους, και αυτός με τη σειρά του, υλική υπόσταση με την δημιουργία ενός CD απαγγελίας της ποίησης σε μουσική Yann Tiersen από την ταινία Good Bye, Lenin. Οι ήχοι της Σερίφου. Των μεταλλείων.

Ήχοι,
"του ξηρού της αξίνας τελευταίου βόγγου"*

Ήχοι των στοών,
"που οι άνθρωποι βάλτωσαν
ξανά τη ζωή τους
σ’ εξόρυξη της μοίρας"

Ήχοι των ανθρώπων,
"που έσβησαν έτσι απλά
στη μέθη κόπου σκοτεινού"

Το έργο μιλά για την ιστορία των μεταλλείων, η οποία
"με γαλανό ντύνεται σκουτί,
σε Αιγαίου τελευταία ρότα".

Μιλά για
"τα σπασμένα νεύρα του νησιού,
(τα οποία) της λησμονιάς συνθέτουν το τραγούδι"

Μιλά για την υπόγεια μοίρα των μεταλλωρύχων,
"εδώ της μοναξιάς στήνει βέβηλο ιστό
…σε αναρίθμητες στοές
και σκουριασμένα χρόνια….."

Μιλά για αδιέξοδα και για χαμένα όνειρα των ανθρώπων στις στοές
"κι όλο βυθίζομαι ξανά
στο υπόγειο όνειρο μου"

Μιλά για το Αίμα, για το αίμα των μεταλλωρύχων, που χύθηκε κατά την απεργία τον Αύγουστου 1916, και εκείνο που χύνονταν αδιάκοπα λόγω των ατυχημάτων στις στοές,
"μέσα στ’ απορημένα χέρια μου,
του συντρόφου μου το αίμα είναι,
που κραυγάζει με μύριες δυό φωνές".

Τέλος το έργο μιλά για τη κρίση του σύγχρονου ανθρώπου, εμάς που:
"σέρνουμε την μνήμη,
μνησίκακα περήφανοι
στα μέτρα δικής μας γραμμής".

η οποία μας οδηγεί σε
"άστοχη κυκλωτική ψευδαίσθηση,
δικαιολογίες και θάρρετα
μιας δικής μας αδέσποτης μέρας".

καταλήγοντας το έργο στην προαιώνια αλήθεια για την καταπίεση, το άδικο στη ζωή, στη κοινωνία, όπου
"άνθρωπος τον άνθρωπο τελεύει".
Ένα έργο, ένας επιτάφιος, φόρος τιμής στη μνήμη των Μεταλλωρύχων της Σερίφου.

Στίχοι Κώστα Υφαντή. Εμπειρία Μισόφωτη.
**Στίχοι Γιάννη Τυροβολά

Αθήνα, Μάιος 2018
Γιάννης Τυροβολάς