Πάρνηθα

Τα τοπία της Πάρνηθας μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 2007 απεικονίζει ο δημιουργός Έκτωρ Δημησιάνος, στην έκθεση αυτή που παρουσιάζεται στη γενέθλια πόλη του, την Κέρκυρα. Τον Ιούνιο του 2007, 56.000 στρέμματα της Πάρνηθας αποτεφρώθηκαν μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα. Η φωτιά κατέστρεψε επίσης το μεγαλύτερο μέρος του ελατοδάσους της περιοχής. Κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, ο Έκτωρ Δημησιάνος καταγράφει το απόκοσμο σκηνικό που άφησε πίσω της η πυρκαγιά: ένα βουνό γεμάτο στάχτες, μπάζα, ερειπωμένα κτίσματα, εικόνες καταστροφής και μετάλλαξης.

Έκτωρ Δημησιάνος
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1976. Είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου του Westminster (BA (Hons) Contemporary Media Practice / MA Art and Media Practice). Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Αγγλία, Γαλλία, Σλοβενία, Σερβία, Ιαπωνία). Από τις εκδόσεις University Studio Press, έχει εκδοθεί η μονογραφία The Fringes of the City, 2001. Το έργο του βραβεύτηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
www.ektordimisianos.com

Τα τοπία του Έκτορα Δημησιάνου δεν επενδύουν στη γραφικότητα, πόσο μάλλον στον λυρισμό – αν και τι λυρισμό να εμπνεύσει το άμοιρο ελληνικό τοπίο, το τόσο ταλαιπωρημένο από την αδιαφορία και την εκμετάλλευση; Οι μεγάλες πυρκαγιές του 2007 και 2009, καθώς και τα επακόλουθά τους, απλώς επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα του δηλητηριώδους κράματος διαφθοράς, ανικανότητας και ανεξέλεγκτης απληστίας που χαρακτηρίζει τη σύγκρουση της ελληνικής κοινωνίας με το περιβάλλον. Τον Ιούνιο του 2007, 56.000 συνολικά στρέμματα της Πάρνηθας αποτεφρώθηκαν μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα, μεταξύ τους τα δύο τρίτα τουλάχιστον του αναντικατάστατου ελατοδάσους.

Οι φωτογραφίες που τράβηξε ο Δημησιάνος κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων και μηνών απεικονίζουν μια Πάρνηθα φρικτά μεταλλαγμένη• θυμίζουν το σκηνικό κάποιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Την απόκοσμη αίσθηση εντείνουν το όξινα χρώματα που προέκυψαν από την ηθελημένα λανθασμένη επεξεργασία του αρνητικού φιλμ (τεχνική cross-processing). Η χρωματική απόκλιση από την πραγματικότητα αντικατοπτρίζει τη θλάση που διαισθάνεται ο θεατής μπροστά στο αλλοιωμένο τοπίο: ένα βουνό που είχαμε συνηθίσει να το βλέπουμε σκεπασμένο από πάνω έως κάτω με αειθαλές πράσινο, άλλαξε ξαφνικά χρώμα και έγινε σταχτί.

Στο μεταίχμιο μεταξύ καμένου και άκαυτου συναντάμε τα ίχνη που άφησε η ανθρώπινη διάβρωση του φυσικού χώρου: ντουβάρια, μπάζα, δρόμοι, ερειπωμένα κτίσματα. Ακλόνητος στην κορυφή του βουνού, ο Πύργος του ΟΤΕ επέζησε του «πύρινου λαίλαπα» ελέω τηλεπικοινωνιών. Γύρω από το κουφάρι του δρυμού συνεχίζουν, σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα, κάποιες δραστηριότητες όπως ο παράξενος υπαίθριος χορός που συνέλαβε ο φωτογράφος.

Κατά τα άλλα, οι εικόνες του Δημησιάνου μας μεταφέρουν δυσοίωνα μηνύματα, γρίφους και προάγγελους καταστροφών που δυσκολευόμαστε ίσως να αποκρυπτογραφήσουμε: έλατα που μετατράπηκαν σε στόχους σκοποβολής, υπόγεια γεμάτα βλάστηση, διαμελισμένα λείψανα αεροσκαφών. Το ζαρκάδι που στέκεται, μαρμαρωμένο πάνω από την καταστροφή. Εν αναμονή της επόμενης.
Γιάννης Σταθάτος, 2009