Το 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας πάει στην Λιβαδειά

Η Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς ανοίγοντας τις πόρτες της σε νέους κινηματογραφικούς δημιουργούς, φιλοξενεί τις προβολές με τις βραβευμένες ταινίες του 13ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας.

Την Παρασκευή 10/02/2012 και το Σάββατο 11/02/2012, θα προβληθούν οι ταινίες που διακρίθηκαν από το ελληνικό τμήμα της διοργάνωσης, σε ένα πλαίσιο προώθησης νέων σκηνοθετικών δημιουργιών που -ίσως- από πουθενά αλλού το κοινό δεν θα μπορέσει να δει.

Πρόγραμμα προβολών:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10/02/2012 9.00 μ.μ.

The happy life Μίνως Νικολακάκης 8’, 2009
Ένας σχεδιαστής κόμικς. Η γυναίκα του. Οι χαρακτήρες του.

Αναστασία Γιάννης Κόκκαλης, Ευθυμία Καραβά 7’ 52’’ 2009
Παρακολουθούμε μια συνηθισμένη μέρα από τη ζωή μιας γυναίκας.

Μουρμουρίσματα Σταυρούλα Χαντζή 4’ 29’’ 2009
Νυχτερινός περίπατος γυναίκας στην πόλη. Ενας τίτλος που προσδιορίζει μια κατάσταση ψυχολογική. Μουρμουρίσματα ή τοίχος…τοίχοι. 1 τοπίο , 2 κάδρα . Σκέψεις που κυριαρχούν και δημιουργούν στο άτομο μια αποσύνδεση από την ύπαρξη του στο τώρα. Συμβολικές εικόνες με αλληγορικό νόημα καθ’ όλη την διαδρομή. Ένας εγκλεισμός . Μια ενδοσκόπηση...

Αντί... Νούτση Αναστασία 22’ 2011
Ό τίτλος της ταινίας αντί.... φέρνει στο νου μας, κάποιες λέξεις που μπορεί να τις συναντήσουμε εννοιολογικά κατά τη διάρκεια της ταινίας, όπως αντίθεση, αντίδραση, αντικείμενο, αντίδοτο, αντιμέτωπος, αντικατοπτρίζω, αντικαθιστώ, αντιστέκομαι, αντιπάρειμι (πορεύομαι παράλληλα προς τους απέναντι) όπως ακριβώς και οι δύο έφηβοι, ένα αγόρι και ένα κορίτσι που ενώ δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλο,παλεύουν με το δικό του τρόπο ο καθένας για να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους και τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής τους καθώς και τα επείγοντα θέματα που καλούνται να διαχειριστούν. Κι έτσι προβληματίζονται, αποκαλύπτουν τις ανάγκες τους, αναζητούν την αλήθεια καθώς και τη χαμένη αθωότητα, βιώνουν τη μοναξιά και τον ανταγωνισμό, επιμένουν, απολαμβάνουν, απογοητεύονται, αλλά δεν παραιτούνται....Το τέλος της ταινίας παραμένει ανοιχτό όπως άλλωστε και η ζωή του καθένα μπροστά στα κρίσιμα σταυροδρόμια των αποφάσεών μας.

W4crisis Κώστας Εφήμερος 24’ 2011
Μέσα από τις διηγήσεις 4 σύγχρονων γυναικών – Κωνσταντίνα Κούνεβα, Φωτεινή Λαμπρίδη, Ρενάτα Βιντζηλαίου και Ελένη Καλαμπόκα – επιχειρούμε μια σύντομη αναδρομή στη σχέση που έχει επιφυλάξει στη γυναίκα το οικονομικό μοντέλο, από τις απαρχές του το 18ο αι. μέχρι σήμερα.

Οδός Σφακτηρίας Μαριάννα Οικονόμου 52’, 2009
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί 12 κοινωνικά, εθνικά και πολιτισμικά διαφορετικούς ανθρώπους που μοιράζονται ένα μικρό δρόμο στο κέντρο της Αθήνας . Η Δάφνη χορεύει τάγκo μόνη στο σπίτι, ο Γιάννης κλείνει τη σαραντάχρονη βιοτεχνία μπαχαρικών του, ο Κακογιάννης κάνει πρόβα τη Λυσιστράτη, η Κούλα μοιράζει κόλλυβα. Ο Αζίζ αγαπάει την γιαγιά απέναντι, η Κατίνα ζει στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο μαντηλιών, ο Κώστας φιλοσοφεί στο καλλιτεχνικό σωματείο, ο ναρκομανής προτιμάει να πεθάνει… Στιγμές καθημερινότητας και προσωπικών εξομολογήσεων που αποκαλύπτουν την ποικιλία της ανθρώπινης εμπειρίας και φύσης καθώς και την ύπαρξη κοινών υπαρξιακών ανησυχιών και επιθυμιών. Παρ όλες τις ραγδαίες κοινωνικο- οικονομικές αλλαγές που υφίσταται ο Κεραμικός, οι κάτοικοι της Οδού Σφακτηρίας, βρίσκουν τρόπους να συνυπάρχουν, μέσα από τη διαφορετικότητά τους.

ΣΑΒΒΑΤΟ 11/02/2012 8.00 μ.μ.

Απόκομμα Χρήστος Τσάκαλος 8΄ 2΄΄ 2010
Ένας πατέρας εκδικείται την δολοφονία του γιου του από αστυνομικό. Η ταινία εμπνέεται από τα δεκεμβριανά γεγονότα του 2008 στην Ελλάδα.

Barriers Γιώργος Τσιρογιάννης & Αναστασία Μαστρακούλη 3’ 43’’ 2010
Το άτομο, κατά τη διάρκεια της ένταξής του σε κοινωνικές ομάδες – πρώτα στην οικογένεια, μετά στο σχολικό και ακαδημαϊκό περιβάλλον και αργότερα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο – δέχεται επιρροές από εξωτερικούς παράγοντες, οι οποίες διαμορφώνουν την προσωπικότητα και έπειτα τη δράση του. Η προκαθορισμένη πρότυπη πορεία, που έχει σχηματίσει η κοινωνία για κάθε μέλος της, πολλές φορές εγκλωβίζει το άτομο σε μία στάση ζωής με πολλούς περιορισμούς. Η επιτηδευμένα τρομοκρατική επιβολή των περιορισμών αυτών τοποθετεί το άτομο σε μία φόρμα, σύμφωνα με την οποία αυτό λαμβάνει άκριτα κάποιες αξίες. Έτσι, αναπτύσσει ανασφαλή προσωπικότητα και τείνει στην εσωστρέφεια. Το “Barriers” αναδεικνύει παραδείγματα από τέτοιες περιπτώσεις και σκοπό έχει να μειώσει τη δυναμική τους.

Το ασανσέρ Μαριάννα Παπακώστα 5’ 2011
Η Ζωή είναι μια 40άρα πετυχημένη δικηγόρος που όμως στη προσωπική της ζωή έρχεται αντιμέτωπη με τη μοναξιά. Μία όχι και τόσο συνηθισμένη μέρα, μια σειρά από τυχαίες συναντήσεις, θα την κάνουν να ξανασκεφτεί τις αξίες και τις προτεραιότητές της.

Η ιστορία του κλεμμένου χρόνου Σοφία Παπαχρήστου 19’ 2009
Μια φορά κι έναν καιρό, ο Χρόνος του Κόσμου είχε πρόβλημα... Αλλά κανείς δεν το έπαιρνε είδηση γιατί όλοι ήταν μέρος του Κόσμου, του Χρόνου και του προβλήματός του...

Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς Χρήστος Νικολέρης 74’ 2010
Τι είναι το «Θεσσαλονίκη Αλλιώς». Η ιδέα προέκυψε από τις διαδικασίες της οργάνωσης ενός διαφορετικού «πάρτυ» για τα 20α γενέθλια του παλιότερου free press εντύπου στην Ελλάδα, της parallaxi. Έχοντας ήδη συνεισφέρει πολλά στις δημόσιες υποθέσεις της πόλης, η ομάδα της parallaxi προχώρησε σε μια σειρά τριήμερων δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων με πολιτιστικό, αρχιτεκτονικό και περιβαλλοντικό χαρακτήρα που μεταμόρφωσαν ένα μεγάλο μέρος της πόλης. Αυτό το αστικό πείραμα πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2010 εμπνευσμένο από την Παγκόσμια μέρα για το Περιβάλλον. Το «Θεσσαλονίκη Αλλιώς» αποτελεί την μεγαλύτερη συνεργασία δημιουργικών ομάδων από διαφορετικούς επαγγελματικούς τομείς, ιδρυμάτων, ιδιωτικών πρωτοβουλιών και εθελοντών, που έλαβε ποτέ χώρα στην πόλη. Στο σύνολο 1000 άνθρωποι και 120 τοπικές αρχές και ομάδες συνεργάστηκαν για αυτήν την ιδέα, ενώ 60.000 άνθρωποι παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις.