It’s not about sex

Κορίτσια, αγόρια, trans και pansexuals, κάνουν show, ετοιμάζονται για την νύχτα, βλέπουν και βλέπονται, ξεκουράζονται, παίζουν, αψηφούν και υπερβάλουν...Η έκθεση It’s not about sex των Τάσου Βρεττού και Κωνσταντίνου Ρήγου γίνεται στα πλαίσια του festival Outview 2010.

Sex [seks] ουσ. Φύλον, γένος // γενετήσιος ορμή, σεξουαλισμός// σαρκικός έρως, σεξουαλική επαφή, κ.ν. έρωτας, σεξ // σεξουαλική δραστηριότης, σεξ // άνδρες ή γυναίκες συλλογικώς ~ sex ρ/μ εξακριβώνω το φύλον ~ sex επ. σεξουαλικός. (Penguin-Hellenews, 1989)

Η κοινή έκθεση των Τάσου Βρεττού και Κωνσταντίνου Ρήγου, It’s not about sex, για το festival Outview 2010,  δεν είναι για το sex (βλ. σχετικό λήμμα).

Από την άλλη, σύμφωνα με τον cult σκηνοθέτη John Waters και τον τεχνοκριτικό και επιμελητή Bruce Hainley, «Η σύγχρονη τέχνη είναι sex. Οι καλλιτέχνες, τα χαριτωμένα παιδιά στις γκαλερί, η γραφική δουλειά, το πακετάρισμα και η αποστολή των έργων, όλοι αυτοί οι νέοι που συχνάζουν στα εγκαίνια – είναι εντελώς για το sex. ...Το sex είναι πρωταρχικό κίνητρο  για να κάνει κανείς σύγχρονη τέχνη, ακόμη και όταν η τέχνη δεν έχει τίποτα να κάνει με το sex ή το γυμνό. Το να κάνει κανείς τέχνη – ειδικά αν είναι ενδιαφέρουσα τέχνη – είναι μια αέξυ ασχολία» (Art – A Sex Book, by John Waters and Bruce Hainley, Thames & Hudson, London, 2003).

Στην πρόσφατη έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης της Αθήνας

«Έρως: Από την Θεογονία του Ησιόδου στην ύστερη αρχαιότητα», μαθαίνουμε ότι αυτό ισχύει μάλλον και για την αρχαία τέχνη, ενώ η ανυπέρβλητη συλλογή από erotica της Bibliotheque Nationale της Γαλλίας (L’ Enfer de la Bibliotheque, Eros au secret), όπως εκτέθηκε το 2007/08 στο Παρίσι, κάλυψε με τρόπο εντυπωσιακό το θέμα για τα τελευταία 170 χρόνια και μάλιστα κάτω από τον επίσημο τίτλο « Η Κόλαση» (L’ Enfer).

Αν ούτως ή άλλως, το sex, «είναι πάντα περισσότερο στο μυαλό από ότι στο σώμα», φαίνεται ότι το δεύτερο κοινό σημείο που έχει με την τέχνη είναι η (πιθανώς ανεκπλήρωτη) επιθυμία.

«Ομοφυλοφιλία μπορεί να είναι μια άλλη λέξη για την σφοδρή επιθυμία (longing) ... ξελόγιασματα και πράγματα παρατεταμένα, χρονίζοντα. Ϊσως αυτά να είναι και ετεροφυλοφιλικά.» σημειώνει ο John Waters.

Στις φωτογραφίες του από το  work in progress με τίτλο Backstage, ο Τάσος Βρεττός, συγκροτεί, μέσα από δουλειά χρόνων στα πίσω δωμάτια της αθηναϊκής νύχτας, ένα παράδοξο αρχείο αυτής εναλλακτικής, επίμονης και συχνά επίπονης επιθυμίας. Κορίτσια, αγόρια, trans και pansexuals, κάνουν show, ετοιμάζονται για την νύχτα, βλέπουν και βλέπονται, ξεκουράζονται, παίζουν, αψηφούν και υπερβάλουν με ένα τρόπο που αγνοεί επιδεικτικά την λεξικογραφική τουλάχιστον απόδοση του sex και «δείχνει» προς τον Μπαταγικό αφορισμό που θέλει τον ερωτισμό να είναι «η μέχρι θανάτου επιδοκιμασία της ζωής».

Η σειρά αποχρωματισμένων φωτογραφιών ενός και μόνο αγοριού, του Thomas,  από τον Κωνσταντίνο Ρήγο, θα μπορούσε να είναι το story board για μια ταινία ή ένα video clip με θέμα την ηδονοβλεψία. Όπως και στις χορογραφίες του Ρήγου, και στην σειρά αυτή, πρόκειται περισσότερο για την οργανωμένη εκδήλωση μιας εμμονής σχετικά με το αλλοπρόσαλο της ζωής και το εφήμερο του έρωτα, παρά για μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Τα αντικείμενα των πόθων μας δεν είναι ούτε σκοτεινά, ούτε διαρκή, φαίνεται να λέει η δουλειά αυτή του Ρήγου, αλλά αυτό σε τίποτα δεν εμποδίζει το μεταφυσικό και παράδοξο της ίδιας της επιθυμίας.

Όλη η σύγχρονη τέχνη θα έπρεπε να έχει μια προειδοποίηση για τους πιθανούς κινδύνους καθώς πρόκειται για περιοχή υψηλού ρίσκου, συζητούν, μελετώντας περιπτώσεις λογοκρισίας, οι Waters και Hainley. Αν είναι αλήθεια ότι τα πράγματα φοβίζουν και ερεθίζουν τους ανθρώπους για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, η ήπια πρόσκληση "It’s not about sex" θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί ικανή προειδοποίηση τόσο για την έκθεση όσο και για το Outview γενικά.