Εκτός πλαισίου χορού

Ο Γιάννης Σκουλάς προτείνει μια επιλογή από την 24χρονη φωτογραφική του πορεία σχετικά με το χορό, και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης παρουσιάζει τις καλύτερες φωτογραφίες του.

Με το φακό του, ο φωτογράφος αποδρά από το καθιερωμένο πλαίσιο αποτύπωσης του χορού, επιχειρώντας την υπέρβαση για να αποδώσει την αίσθηση της αέναης κίνησης σωμάτων και ψυχών.

Στην έκθεση προβάλλονται μεγάλα ονόματα της διεθνούς σκηνής του χορού, μπαλέτα, χοροθέατρα και κάθε είδους χορευτικά σχήματα, όπως Pina Bausch, Momix, Alvin Ailey, Tango por Dos, αλλά και τα μπαλέτα της Αγίας Πετρούπολης, της Λυόν και του Μόντε Κάρλο, καθώς και ελληνικές ομάδες.

Οι φωτογραφίες του είναι αναλογικές και δεν έχουν υποστεί καμία επεξεργασία

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Σκουλάς σημειώνει:
«...Πώς συλλαμβάνονται οι στιγμές πριν τη στιγμή; Πώς μεταφέρεται το πάθος όσο αυτό φουντώνει; Πώς αναδεικνύεται η μαγεία πριν τελειώσει το μαγικό; Πώς γίνεται μια φωτογραφία χορευτική;

...Ως θεατής συνηθίζω να μισοκλείνω τα βλέφαρα και να αφήνομαι να αποθαυμάζω ό, τι καταφέρνει να τρυπώσει. Μ' αρέσει να κοιτώ αλλού, και να εγκαταλείπομαι σε ό, τι η περιφερειακή όραση χαρίζει.

...Στα χρόνια που φωτογράφιζα μπαλέτα, χοροθέατρα και χορευτικές ομάδες, ήμουν και εγώ στη σκηνή, αν και κάτω απ’ αυτήν.

...Κι' έτσι είδα, πως είναι παντού μέσα στην τέχνη του χορού μια αποφασιστική στιγμή. Κι ίσως να είναι κι αυτός ο τρόπος που μια φωτογραφία γίνεται χορευτική, γίνεται κινούμενη χωρίς να' ναι κουνημένη».

Λίγα λόγια για την Έκθεση
Ο Χορός είναι κίνηση, συντονισμός και αίσθηση. Είναι απογείωση, απώλεια της βαρύτητας, φαντασμαγορία και συναίσθημα. Η φωτογραφία είναι απεικόνιση στατική. Μονοδιάστατη, αιχμαλωτίζει μια στιγμή και της προσφέρει αιωνιότητα.

Και εάν η φωτογραφία αποφασίσει να απαθανατίσει το χορό, τότε ποιά είναι η δική του αποφασιστική στιγμή; Μόλις ο χορευτής ολοκληρώσει τη χορευτική του παραλλαγή; Όταν το σύμπλεγμα βρίσκεται στο απόγειο της κίνησής του; Στο κρεσέντο ενός pas des deux;

Αλλά οι χορευτές, χορεύουν και πριν από αυτό το αποφασιστικό δευτερόλεπτο και οι θεατές, απολαμβάνουν την πορεία της κίνησης μέχρι την ολοκλήρωσή της.

Να το κάνω ξεκάθαρο δεν με αφορά, ούτε σκοπός μου είναι η τελειότητα. Συγκινούμαι όμως απεριόριστα από το δρόμο για την απόκτηση της, από την προσπάθεια για την επίτευξή της. Φωτογράφιζα με το ένα μάτι γυμνό να βλέπει το όλον και το άλλο να συνυπάρχει με τα μέλη της ομάδας μέσω του φακού, συγχορευτής και θεατής ταυτόχρονα. Δε διαφωνώ πως έτσι χάνονται πολλά από την τελειότητα των κινήσεων, από το συγχρονισμό των σωμάτων ή την ακρίβεια των εκφράσεων μα, ότι εισχωρεί είναι καθαρό συναίσθημα. Και δουλειά της Τέχνης είναι πάνω απ' όλα να κεντρίζει την ψυχή.
Γιάννης Σκουλάς